Ian McEwan

Ian McEwan

Ian McEwan (ur. 1948) – brytyjski pisarz.

Betonowy ogród

(ang. The Cement Garden)

• (...) często zamyślała się głęboko, ale kiedy pytaliśmy, o czym tak duma, zawsze zapewniała uroczyście, że nie myślała o niczym.

• Jestem taka zmęczona, leżąc tutaj i nic nie robiąc przez cały dzień.

• Ktoś płakał głośno. Czy to byłem ja?

• (...) matka nie była moim wymysłem ani wynalazkiem sióstr, a jednak wciąż od nowa wyobrażałem ją sobie i zarazem odrzucałem.

• Nikt nie ustrzeże pustego domu (...).

• Wszyscy obawialiśmy się jej trochę, kiedy milczała, ale znów przekonywała śpiewnym, rozmarzonym głosem, że to ona lęka się odrobinę nas, więc dlatego milczy.

Dorosły

• Czy była smutna dlatego, że dorosła i wcale jej się to nie podobało? Trudno powiedzieć.

• (...) nic nie stoi w miejscu, ani ludzie, ani woda, ani czas.

Krem znikający

• Do czego może się przydać jeden kawałek puzzli? A z drugiej strony – czy ktoś odważyłby się go wyrzucić?

• Dzieci trudniej oszukać niż dorosłych.

• Gdyby był sam, umiałby też odnaleźć się w swoich myślach.

Kim jest Peter

• (...) gdyby ludzie (...) każdego dnia choć chwilę poświęcili na myślenie, kim są lub kim mogliby być, wtedy świat byłby dużo lepszym miejscem i może nawet nie byłoby wojen.

• (...) nie da się wiedzieć, o czym myśli osoba, która nic nie mówi.

Kot

• Czasami podchodził do siedzących domowników i, po chwili wahania, wskakiwał im na kolana, stawał z rozczapierzonymi pazurami i wpatrywał się głęboko w oczy bez mrugnięcia. Potem przekrzywiał głowę, nie odwracając wzroku, i miauczał, tylko raz, i od razu wiadomo było, że William przekazywał właśnie coś ważnego i mądrego, coś, czego człowiek nigdy nie zrozumie.

• Gdy Peter budził się rano, nigdy nie otwierał oczu, dopóki nie odpowiedział sobie na dwa proste pytania. Zawsze zadawał je w tej samej kolejności. Pytanie pierwsze: kim jestem? (...) pytanie drugie: jaki dziś dzień tygodnia?

Na plaży Chesil

(ang. On Chesil Beach, Albatros, Warszawa 2011, tłum. Andrzej Szulc)

• Ile wstydu przysparza czasem ciało, które nie maskuje albo nie potrafi maskować emocji. Kto dla zachowania pozorów nie chciałby zwolnić bicia serca albo opanować rumieńców?
  • Źródło: Trzy, s. 105

• Tak oto można zmienić bieg całego życia – przez zaniechanie.
  • Źródło: Pięć, s. 197

• Uważali się za zbyt wykształconych, by wierzyć w przeznaczenie, lecz mimo to wydawało im się paradoksem, że tak doniosłe spotkanie mogło być dziełem przypadku, tak bardzo zależnym od setek nieistotnych zdarzeń i decyzji. Przerażało ich, że mogło do tego spotkania w ogóle nie dojść.
  • Źródło: Dwa, s. 47
  • Zobacz też: przeznaczenie

• Zmiany społeczne nigdy nie zachodzą w jednakowym tempie.
  • Źródło: Dwa, s. 51

Prześladowca

• Dzieci bały się go, bo inni się go bali. Był przerażający, bo taką miał reputację.

• To, że potrafimy przyzwyczaić się do otaczających nas tajemnic, samo w sobie jest tajemnicą (...).

Inne

• I choć myślisz, że cały świat leży u twoich stóp, on może powstać i cię stratować.
  • Źródło: Pokuta

• (...) po osiągnięciu pewnego wieku, kiedy pozostałe do przeżycia lata po raz pierwszy wydają się skończone i człowieka przechodzi pierwszy zimny dreszcz, ktoś, kto umiera, wzbudza większe, bardziej braterskie zainteresowanie.
  • Źródło: Sobota, tłum. Andrzej Szulc

• Świadomość to przypadkowy dar albo ślepy proces.
  • Zobacz też: świadomość

• W nauce bluźnierstwo jest użyteczne.
  • Zobacz też: nauka

• Zdarza się niekiedy, że u tych, którzy roztrząsają krzywdy, chęć rewanżu miesza się, dla nich dogodnie, z poczuciem obowiązku.
  • Źródło: Amsterdam (1998), tłum. Robert Sudół