Franciszek z Asyżu

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Ekstaza Św. Franciszka z Asyżu pędzla El Greco

Franciszek z Asyżu (1182–1226) – mistyk średniowieczny, założyciel zakonu franciszkanów, święty katolicki.

  • Bądź pochwalony Panie przez siostrę naszą Śmierć cielesną,
    przed którą żaden człowiek żyjący nie może uciec.
    • Laudato si', mi' Signore, per sora nostra Morte corporale,
      da la quale nullu homo vivente po'skappare.
    • Źródło: Pieśń słoneczna 12
  • Błogosławiony sługa gotowy kochać tak samo swego brata chorego, który nie może mu się w niczym odwzajemnić, jakby go kochał, gdyby będąc zdrowym, mógł mu się służbą swoją odwdzięczyć.
    • Źródło: Napomnienie XIV
  • Bożemu słudze nic nie może wydawać się godnym wzgardy oprócz grzechu.
    • Źródło: Napomnienie XI
  • Bóg jest radością, dlatego przed swój dom wystawił Słońce.
    • Źródło: Jarosław Gronert, Astrologia od początku, Pabianice 2007, s. 17.
  • Ci, którzy otrzymują władzę, na tyle mogą się nią szczycić, na ile szczyciliby się, gdyby im zostało powierzone zadanie obmywania nóg braciom.
    • Źródło: Napomnienie IV
  • Grzeszy człowiek, który chce otrzymać od swego bliźniego więcej, niż jest gotów dać sam z siebie Bogu.
    • Źródło: Napomnienie XVII
  • Jestem ignorantem i niepiśmienny.
    • Źródło: List do Zakonu V, 39
  • Jesteśmy tylko tym, czym jesteśmy w oczach Bożych i niczym więcej.
    • Źródło: Napomnienie XIX
  • Jeśli nie przyjdziesz przed sobotą, nie zobaczysz mnie już żywego.
    • Źródło: List do Jakobiny Settesoli 4
  • Kto zazdrości bratu swemu tego, co Pan mówi i czyni za jego pośrednictwem, grzeszy świętokradztwem, ponieważ zazdrości samemu Najwyższemu, który w nim działa.
    • Źródło: Napomnienie VIII
  • Najwyższy, wszechmocny i dobry Panie,
    Twoje są uwielbienie, chwała, cześć i wszelkie błogosławieństwo.
    Tylko Tobie, o Najwyższy, one przynależą,
    I żaden śmiertelnik nie jest godzien wymieniać Twojego imienia.
    • Źródło: Pieśń słoneczna 1–2
  • Napominam braci, by ich kazania były krótkie, ponieważ Pan nasz na ziemi mówił krótko.
    • Źródło: Reguła zatwierdzona IX
  • Nawet gdybyś był najpiękniejszy ze wszystkich, gdybyś czynił znaki, jak wyrzucanie złych duchów, wszystkie te rzeczy są dla ciebie przeszkodą i nie możesz czuć się z nich dumny, bo nie są twoją własnością. Szczycić się możemy jedynie naszymi chorobami i niesieniem krzyża każdego dnia.
    • Źródło: Napomnienie V
  • Niech każdy brat z ufnością mówi bratu o swoich potrzebach, bo jeśli matka kocha i karmi swego syna cielesnego, to o ileż bardziej trzeba kochać i karmić własnego brata duchowego.
    • Źródło: Reguła zatwierdzona VI, 8
  • O jakże chwalebnym, świętym i wielkim jest mieć w Niebie Ojca.
    • Źródło: List do wiernych I, 11
  • Pan mi objawił, byśmy się witali tym pozdrowieniem: Niech Pan obdarzy cię pokojem!
    • Źródło: Testament św. Franciszka 23
  • Pan mi powiedział i obdarza mnie tak wielką wiarą w kapłanów, którzy żyją zgodnie z nauczaniem Kościoła Rzymskiego, że ze względu na ich kapłaństwo, nawet gdyby mnie prześladowali, chcę się do nich zwracać.
    • Źródło: Testament św. Franciszka 6
  • Pochwalon bądź, o mój Panie, przez tych, co przebaczają ze względu na Twą miłość
    i choroby, i cierpienia dzielnie znoszą w sobie.
    Błogosławieni, gdy zniosą je w pokoju,
    bo Ty sam, Najwyższy, wszystkich ich ukoronujesz.
  • Powinniśmy się wstydzić my słudzy Boży. Święci dokonali takich wielkich rzeczy w cierpieniu i tułaczce, a my chcemy otrzymać cześć i chwałę tylko o nich opowiadając.
    • Źródło: Napomnienie VI
  • Ty jesteś nadzieją naszą,
    Ty jesteś wiarą naszą,
    Ty jesteś miłością naszą,
    Ty jesteś całą słodyczą naszą,
    Ty jesteś wiecznym życiem naszym:
    Wielkim i przedziwnym Panem,
    Bogiem wszechmogącym, miłosiernym Zbawicielem.
  • Wszystkie stworzenia, które są pod niebem, każde zgodnie ze swą własną naturą, służą, znają i są posłuszne swemu Stwórcy lepiej niż ty.
    • Źródło: Napomnienie V

O Franciszku z Asyżu[edytuj]

  • Aktualność św. Franciszka z Asyżu, a głównie fakt powoływania się na niego w sprawach dotyczących pokoju, sprawiedliwości, ekologii, szacunku dla człowieka i jego praw oraz powszechnego braterstwa, wskazuje rzeczywiście, że średniowiecze jest ziemią żyzną, w której przede wszystkim my, dzisiejsi franciszkanie, powinniśmy zapuścić głębokie korzenie, aby lepiej zrozumieć nasze dziedzictwo.
    • Autor: John Vaughn, Przemówienie w dniu inauguracji roku akademickiego, 9 listopada 1987; „Studia Franciszkańskie”, 27, Poznań 2017, s. 439.
  • O Święty Franciszku, na Alwerni naznaczony stygmatami,
    świat tęskni za tobą jako ikoną Jezusa ukrzyżowanego.
    Potrzebuje twojego serca otwartego na Boga i na człowieka,
    twoich stóp bosych i zranionych, twoich rąk przebitych i błagających.
    Tęskni za twoim głosem słabym,
    lecz silnym mocą Ewangelii.
  • Św. Franciszek to wielki człowiek, który chciał zbliżyć życie do Ewangelii. Wyprawy krzyżowe miały na celu odebranie niewiernym Ziemi Świętej przy pomocy mieczów. Św. Franciszek chciał, aby nawrócili się ci poganie, którzy nią władali. Zbyteczne jest objaśniać, iż była to metoda bliższa nauki Pana Jezusa.
  • Święty Franciszek lirycznie odczuwał naturę i znajdujący się w Asyżu fresk Kazanie do ptaków (...), z cyklu przedstawiającego życie świętego, przypisywany Giottowi, po raz pierwszy ukazuje to w sztuce.
    • Autor: Michael Levey, Od Giotta do Cézanne'a. Zarys historii malarstwa zachodnioeuropejskiego, tłum. Maria i Stanisław Bańkowscy, wyd. Arkady, Warszawa 1988, s. 10.
    • Zobacz też: Giotto di Bondone
  • Wszyscy znają doskonale łzawe i banalne opowieści o Franciszku z Asyżu, o tym, jak kochał zwierzątka i życie w biedzie. Agamben banałowi zwieść się nie daje i bada, czytając do ostatniej kropki średniowieczne dokumenty, na czym polegał skandal najwyższego ubóstwa. Otóż, Franciszek, podejmując się naśladowania Chrystusa, uznał, że ma ono polegać nie tyle na pragnieniu śmierci na krzyżu, ile na całkowitym wyrzeczeniu się własności. Całej własności, z życiem włącznie. Życie poświęcone staje się dobrem wspólnym, najwyższą forma ofiary za i dla innych.(...) Franciszek, wyrzekając się własności do swojego życia, wcale nie chciał umierać. Przeciwnie, chciał żyć pełnią życia uwolnionego od brzemienia własności. Stwierdził więc, że sam fakt życia oznacza prawo do użycia – korzystania z dóbr niezbędnych do podtrzymania biologicznej reprodukcji.