Evita (film)

Eva Perón (1952)

Evita – amerykański musical film biograficzny z 1996 w reżyserii Alana Parkera, będący ekranizacją musicalu pod tym samym tytułem. Autorami scenariusza są Alan Parker i Oliver Stone.

• Argentyńczycy! Argentyńczycy! Wszyscy jesteśmy robotnikami! Nastał czas walki. Naszymi wspólnymi wrogami są: ubóstwo, nierówności społeczne, obce kapitały, które tu rządzą.
  • Postać: Juan Perón

• Już czas by nauczyła się, co dla niej rolą jest, a co nie.
  • Postać: damy z oligarchii
  • Opis: o Evicie – po tym, jak odbyła podróż po Europie.

• Nie żegnaj mnie, Argentyno... bo przecież wciąż jestem blisko. Nawet w szaleństwie będę ci wierna. Bądź teraz ze mną, nie mów mi „żegnaj”. Ledwie słów kilka, ponadto nic więcej już dziś nie powiem ci. Lecz wiesz, że z nich najkrótsze nawet jest prawdziwe, jak me łzy...
  • Postać: Eva Perón

• Nowa Argentyno! Niech głos prostych ludzi dziś rozbrzmiewa w krąg! Nowa Argentyno! Wiek nowy zaczyna się dziś! Nowa Argentyno! Niech stawi czoło światu wielka, wspólna myśl. Nowa Argentyno! Łańcuchów ten naród ma dość!
  • Postać: tłum ludu argentyńskiego
  • Opis: skandowane po dojściu do władzy Juana Peróna.

• To sukces był ogromny, gdy Tęcza wyruszyła w świat. Pytano, cz to uda się nam? Eva, czy radę da? Dziś odpowiedź brzmi... tak.
  • Opis: śpiewane, kiedy Eva udała się w podróż po Europie.

O Evicie

• Porównując film z produkcjami dokumentalnymi na temat Evity, można rzecz, że ta rozśpiewana biografia całkiem wiernie odtwarza tak koleje losu, jak i osobowość tytułowej bohaterki. Wpierw więc poznajemy jej ciężkie dzieciństwo, następnie lata wczesnej młodości, okres w którym ta niezwykle ambitna, uparta i bystra dziewczyna stara się odnieść sukces. Na tym etapie życia najwyraźniej nie przebiera w środkach – próbuje swych sił jako modelka i aktorka, największe sukcesy odnosząc jako seryjna utrzymanka co raz to bardziej wpływowych mężczyzn. Każdego ze swoich kochanków porzuca bez skrupułów, gdy tylko na horyzoncie pojawi się lepszy „mecenas”. Tak na marginesie, ciekawostką jest to, że ten etap życia Evity zilustrowany został w musical przez tango. Dosłowne pokazanie przechodzenia tytułowej bohaterki „z łóżka do łóżka” zostało tu zastąpione przez szybkie zmiany jej partnerów w tańców, co świetnie ilustruje, kontrowersyjną dla wielu, tezę, że poufałe tańce są substytutem seksu. Wreszcie Evita natrafia na mężczyznę, przy którym będzie mogła w pełni wykorzystać swoją inteligencję, urok osobisty, polityczną odwagę i niezwykły wręcz populistyczny instynkt.
  • Autor: Marzena Salwowska, Evita (recenzja), Kultura Dobra, 8 marca 2014.