Edda starsza

Edda starsza (isl. Sæmundaredda) – najstarszy zabytek piśmiennictwa islandzkiego, datowany na IX wiek n.e.; autor pozostaje nieznany. Tłumaczenie – Apolonia Załuska-Strömberg.

• Chwal dzień wieczorem, żonę – gdy spalona,
  Miecz, gdy wypróbowany, dziewicę, gdy za mąż wydana,
  Lód – gdy się przeszło, piwo – gdy wypite.
  • Zobacz też: pochwała

• Długa jest podróż do złych przyjaciół,
  Choć niedaleko mieszkają,
  Lecz do dobrego druha na przełaj się pędzi,
  Nie bacząc, czy daleko.

• Dusza tylko wie, co w sercu mieszka,
  Człowiek samotny jest z swoją miłością.
  • Zobacz też: samotność

• Kiedyś, gdym młody był, jechałem samotny
  I zabłądziłem w drodze;
  Poczułem się bogaty, gdym spotkał drugiego:
  Człowiek jest człowiekowi szczęściem.
  • Zobacz też: człowiek, szczęście

• Lecz nikt nie ma prawa sądzić drugiego
  Tam, gdzie miłość rozstrzyga.
  • Zobacz też: miłość, sąd

• Mądry jest ten, co umie pytać
  I odpowiedź dać umie;
  Nigdy człowiekowi nie da się ukryć,
  Jakim jest w istocie.
  • Zobacz też: mądrość

• Nie wie ten, kto mało wie, że wielu traci rozum przez bogactwo;
  Jeden człek jest zamożny, a drugi – ubogi, nie karz go za to.
  • Zobacz też: bieda, bogactwo, rozum

• Niebaczny mąż myśli, że przyjacielem
  Każdy, co się doń uśmiecha,
  Nie przypuszcza, że go obmawiają,
  Gdy z chytrymi siedzi.
  • Zobacz też: obmowa, uśmiech

• Płomień od płomienia zapala się, aż się wypali, ogień wzniecasz od ognia;
  Mąż od męża mądrości się uczy, mąż o mężu przez rozmowę o sobie wiedzą.
  • Zobacz też: ogień, płomień

• Sosna na skale schnie i umiera, igliwie nie chroni ni kora;
  Tak jest z człowiekiem, którego nikt nie kocha,
  Po co ma żyć długo?
  • Zobacz też: sosna

• W miarę mądry winien być człowiek, nigdy zbyt uczony;
  Ci są najszczęśliwsi, którzy średnio wiele wiedzą.

• W miarę mądry winien być człowiek, nigdy zbyt uczony;
  Mędrca serce rzadko się raduje, gdy wątpliwości nie zna jego wiedza.
  • Zobacz też: wątpliwość, wiedza