Czyściec

Czyściec – miejsce w zaświatach, gdzie odbywa się karę za grzechy popełnione za życia.

Czyściec jako pojęcie czasoprzestrzenne ukształtował się w okresie między III a końcem XIII wieku, skupiając w sobie dawne (…) wierzenia w możliwość pośmiertnego odkupienia – pod pewnymi warunkami – niektórych grzechów.
- Autor: Jacques Le Goff, Świat w średniowiecznej wyobraźni, wyd. 1985, tłum. Maria Radożycka-Paoletti

Każdy na ziemi ma takie niebo, czyściec i piekło, na jakie zasługuje.
- Autor: Jerzy Andrzejewski

Mamy skarb: CZAS. Ci, co są w czyśćcu, oddaliby cały majątek, by wrócić tu, na jedną spowiedź, jeden dzień postu, by powiedzieć jedno przepraszam.
- Autor: Piotr Pawlukiewicz
- Źródło: Nie ustawajmy w modlitwie za dusze czyśćcowe, radioniepokalanow.pl, 6 listopada 2022
- Zobacz też: spowiedź, post, przeprosiny

Największą karą czyśćca jest niepewność sądu.
- Autor: Blaise Pascal
- Zobacz też: niepewność

Opowiadając się za istnieniem pośredniego miejsca między niebem a piekłem, Kościół opiera się na tradycji.
- Źródło: notatka prasowa w katolickim czasopiśmie „U.S. Catholic”, marzec 1981, s. 7.

Ujrzałam Anioła Bożego, który mi kazał pójść za sobą. W jednej chwili znalazłam się w miejscu mglistym, napełnionym ogniem, a nim całe mnóstwo dusz cierpiących. Te dusze modlą się bardzo gorąco, ale bez skutku dla siebie, my tylko możemy im przyjść z pomocą. Mój Anioł Stróż nie odstępował mnie ani na chwilę. I zapytałam się tych dusz, jakie ich jest największe cierpienie? I odpowiedziały mi jednoznacznie, że największym dla nich cierpieniem, to jest tęsknota za Bogiem. Widziałam Matkę Bożą odwiedzającą dusze w czyśćcu. Dusze nazywają Maryję „Gwiazdą Morza”. Ona im przynosi ochłodę. Chciałam więcej z nimi porozmawiać, ale mój Anioł Stróż dał mi znak do wyjścia. Wyszliśmy za drzwi tego więzienia cierpiącego. Usłyszałam głos wewnętrzny, który powiedział: Miłosierdzie Moje nie chce tego, ale sprawiedliwość każe. Od tej chwili ściśle obcuję z duszami cierpiącymi.
- Autor: Faustyna Kowalska, Dzienniczek (Dz 20).
- Zobacz też: Bóg, Jezus Chrystus, Maria z Nazaretu, Anioł stróż

Według nauki Kościoła [rzymskokatolickiego czyściec to] stan lub miejsce na tamtym świecie (…), gdzie dusze tych, którzy umierają w łasce, ale nie są całkowicie wolni od wszelkiej niedoskonałości, pokutują za jeszcze nieodpuszczone grzechy powszednie albo za karę doczesną spowodowaną przez grzechy powszednie i śmiertelne już wybaczone; w ten sposób zostają oczyszczone, zanim pójdą do nieba. (…) Ostatecznie z analizy (…) wynika, że katolicka nauka o czyśćcu jest oparta nie na Piśmie Świętym, lecz na tradycji.
- Źródło: New Catholic Encyclopedia, 1967, t. 11, s. 1034.

Wielu uważa, że wszelkie cierpienia czyśćcowe polegają na uświadamianiu sobie chwilowej niemożności uszczęśliwiającego widzenia Boga, chociaż bardziej upowszechnił się pogląd, że oprócz tego istnieje jeszcze jakaś pozytywna kara (…). W Kościele łacińskim przyjął się pogląd, że przyczyną tych cierpień jest rzeczywisty ogień. Nie jest to jednak najważniejsze dla wiary w czyściec ani zbyt pewne. (…) Nawet gdy się odrzuci – za teologami Kościoła wschodniego – myśl o cierpieniach w ogniu, należy zachować daleko idącą ostrożność, żeby nie wykluczyć wszelkiego pozytywnego cierpienia czyśćcowego. Są przecież rzeczywiste utrapienia, smutki, zmartwienia, wyrzuty sumienia i inne duchowe żale zdolne zadawać duszy rzeczywisty ból. (…) W każdym razie trzeba pamiętać, że pośród cierpień dusze te zaznają również wielkiej radości, a to ze względu na pewność zbawienia.
- Źródło: New Catholic Encyclopedia, 1967, t. 11, ss. 1036, 1037.

Wypowiedzi o tym, co się dzieje w czyśćcu, są oparte na przypuszczeniach.
- Źródło: notatka prasowa w katolickim czasopiśmie „U.S. Catholic”, marzec 1981, s. 9.