Bogurodzica

Bogurodzica, rękopis z roku 1407

Bogurodzica – najstarsza utrwalona polska pieśń religijna i najstarszy zachowany polski tekst poetycki, pochodzący prawdop. z przełomu XIII i XIV wieku, nieznanego autora.

O utworze

• Każdy naród żyje dziełami swojej kultury. My, Polacy, na przykład, żyjemy tym wszystkim, czego początek odnajdujemy w pieśni Bogurodzica – najstarszej zapisanej polskiej poezji, jak też starodawnej melodii z nią związanej. (…) Pieśń Bogurodzica stała się hymnem narodowym, który jeszcze pod Grunwaldem prowadził zastępy polskie i litewskie do walki z Krzyżakami.
  • Autor: Jan Paweł II, Pamięć i tożsamość, Wydawnictwo Znak, Kraków 2005, 87, 87.

• Kiedy zaczęły rozbrzmiewać pobudki, całe wojsko królewski zaśpiewało donośnym głosem ojczystą pieść Bogurodzica, a potem, wznosząc kopie, rzuciło się do walki.
  • Autor: Jan Długosz, Roczniki, czyli Kroniki sławnego Królestwa Polskiego

• (...) miała stać się narodowym hasłem hasłem wojny i rozlegając się na setnych polach bitew (...). Epokę, którą nazywają epoką Polski podbijającej, można by nazwać epoką Bogarodzicy.
  • Autor: Adam Mickiewicz, Pierwsze wieki historii polskiej

• Wzoru literackiego dla całości pierwszej części Bogurodzicy nie znaleziono ani w hymnografii łacińskiej czy greckiej, ani w czeskiej czy niemieckiej. Wzór taki prawdopodobnie nie istnieje, można jedynie zestawić wielką ilość paralel dla poszczególnych zwrotów pieśni. Istnieje natomiast jej wzór ikonograficzny. Jest nim (...) motyw zwany deesis.
  • Autor: Jerzy Woronczak
  • Źródło: Bogurodzica, wyd. krytyczne 1962, wstęp