Austeria
Austeria – polski film psychologiczny w reżyserii Jerzego Kawalerowicza. Autorami scenariusza są Tadeusz Konwicki, Jerzy Kawalerowicz, Julian Stryjkowski, na podstawie powieści tego ostatniego.
Wypowiedzi postaci
[edytuj]Apfelgrun
[edytuj]- Kto to widział? Kto to słyszał? Jak długo historia historią czegoś podobnego nie było. W prawdziwej wojnie, jak ja się na tym rozumiem, wydaje się bitwę. Mówi się: Bić się będziemy tu a tu… Za miastem… Nad rzeką. Stawia się armię vis-à-vis, z armatami, z amunicją, z piechotą, z konnicą, z fanfarami, z muzyką i tak dalej… i tak dalej… A na wzgórku stoją generałowie na koniach z lornetami. Jak wróg wysyła lewe skrzydło, trzeba mu posłać prawe. A jak posyła prawe, trzeba posłać lewe. Ale tak? Wejść do miasta? Nawet do drzwi nie zapukać? To chamstwo!
- Opis: podczas postoju w austerii.
Gerson
[edytuj]- Przede wszystkiem człowiek powinien być człowiekiem.
- Opis: podczas dyskusji przed austerią.
Karczmarz Tag
[edytuj]- Chciałem obrazić Boga. Miałem złość na niego. Ale teraz widzę jaki byłem głupi. Skoro nie mogłem obrazić rabina, to jak mogę zdenerwować Najwyższego?
- Dokąd jedzie Żyd i co wiezie? Jeden Żyd rozumiem, ale tylu Żydów naraz?
- Opis: do Rudego Josełego.
- Ile kilometrów można zrobić przez jeden dzień na własnych nogach? No i po co? Po co takie wędrowanie?
- Opis: do trupy aktorskiej.