Antonio Regalado
Antonio Regalado García (1932–2012) – hiszpański filozof, krytyk literacki, eseista, profesor literatury hiszpańskiej.
- Calderon daje aktorom niesłychane pole do popisu w tym zakresie, dotąd rzadko wykorzystywane. Doskonale oddał to jedynie wasz Grotowski, którego w Calderonie zafascynowała właśnie ta siła ciała. Muszę tu dodać, że teatr Grotowskiego wywarł na mnie olbrzymie wrażenie, w walnym stopniu przyczyniając się do powstania mej książki.
- Źródło: Wojciech Stańczyk, Nie doić Szekspira, „Przekrój” nr 28/2611, 9 lipca 1995, s. 28–29.
- Zobacz: Pedro Calderón de la Barca, Jerzy Grotowski
- Calderon świadomie mieszał różne historyczne rzeczywistości. (…) Problem dyletanctwa Calderona nie dotyczy jednak tylko historii jako takiej. To jest jakby wyraz jego sprzeciwu wobec wszelkich reguł, w tym tej podstawowej: zgodności czasu, miejsca i akcji.
- Źródło: Wojciech Stańczyk, Nie doić Szekspira, „Przekrój” nr 28/2611, 9 lipca 1995, s. 28–29.
- Dlaczego teatr Szekspira, schlebiający gustom mieszczańskim, osiąga popularność i jest grany niemal wszędzie, a teatr Calderona, sięgający do najbardziej ukrytych pytań o sens ludzkiego bytu, nie może się przebić nawet we własnej ojczyźnie? Szekspir widzi egzystencję ludzką jako karę, od której nie ma odwołania, a rozgrywający się w jego tragediach dramat nie jest niczym odkrywczym. Odwrotnie u Calderona, którego bohaterowie również cierpią, ale to cierpienie ich wewnętrznie przemienia. Calderon jest jednocześnie bardziej pomysłowy, genialnie komponuje akcję dramatu, a jego wizja człowieka jako „rzeczy dramatycznej” jest doskonałym uzupełnieniem filozofii kartezjańskiej.
- Źródło: Wojciech Stańczyk, Nie doić Szekspira, „Przekrój” nr 28/2611, 9 lipca 1995, s. 28–29.
- My, Hiszpanie, nie potrafimy właściwie docenić swoich własnych twórców. Dopiero gdy osiągną oni uznanie w Europie i na świecie, zauważamy ich wielkość.
- Źródło: Wojciech Stańczyk, Nie doić Szekspira, „Przekrój” nr 28/2611, 9 lipca 1995, s. 28–29.
- Nie mam nic przeciwko Szekspirowi, ale wydaje mi się, że dla całego zdegenerowanego, burżujskiego świata jest on świętą krową, którą można doić i doić, a mleko wciąż będzie płynąć.
- Źródło: Wojciech Stańczyk, Nie doić Szekspira, „Przekrój” nr 28/2611, 9 lipca 1995, s. 28–29.