Przejdź do zawartości

Aleksander Bardini

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Aleksander Bardini

Aleksander Bardini (1913–1995) – polski aktor, reżyser teatralny i filmowy oraz pedagog żydowskiego pochodzenia.

Wypowiedzi

[edytuj]
  • A czy ja mam jakiś system? Staram się pamiętać o trzech sprawach: po pierwsze, że człowiek grający na scenie jest człowiekiem, będącym równocześnie instrumentem i wykonawcą. Druga sprawa, że student jest moim partnerem. Lecz indeks ma on, a nie ja. Ale nie wolno mi okłamywać go. Staram się mówić prawdę: nie raniąc i nie przechwalając. Jestem też zdania, że nauczyciela winno być stać na to, żeby się przyznać, ze nie jest wszechwiedzący. I ostatni punkt. Nie zabiegać o względy studentów, bo to jest klęska dla obu stron.
    • Źródło: „Polityka”, 17 kwietnia 1976
  • Bogactwo możliwości, jakie daje reżyserowi asemantyczna muzyka może bowiem jeszcze szerzej niż w dramacie pobudzić i ukierunkować realizatorów tego dzieła. Tylko bagatela – trzeba tej muzyki słuchać. I usłyszeć.
    • Źródło: „Teatr” 1976, nr 3
    • Zobacz też: muzyka

O Aleksandrze Bardinim

[edytuj]
  • Bardini umiał obsadzać. Niekiedy w sposób zaskakujący, wbrew tradycji i stereotypom. Jak Walczewskiego w roli Wierszynina.
  • Był jednym z najmądrzejszych pedagogów. Uczył mówić, śpiewać, zachowywać się na scenie, a także myśleć.
  • Oglądając jego dokonania aktorskie, zwłaszcza późne, miało się wszakże nieodparte wrażenie, iż aktor nie tyle kreuje rolę, ile użycza jej cząstkę samego siebie. Mówiąc innymi słowy indywidualność, prywatna, fascynująca osobowość Bardiniego, wchłaniała niejako postacie, które grał, upodobniała je do siebie – niezależnie od rozmaitości zadań aktorskich.
  • Prace reżyserskie Bardiniego były fachowe, dojrzałe, ale akademickie – co w tym wypadku oznacza tyle, że je ceniono, acz rychło zapominano. Zbyt łatwo zapominano.
    • Autor: Jacek Sieradzki, „Rzeczpospolita” 1995, nr 187
  • Rzadko kiedy tytuły akademickie dobrze przylegają do artystów. Zazwyczaj brzmią żartobliwie, jak przezwisko. Aleksander Bardini był wyjątkiem. Funkcjonował przede wszystkim jako profesor. Był najpierw nauczycielem, a dopiero później artystą.
  • W dramacie pozostanie zwolennikiem reżyserii ukrytej, służącej aktorowi i autorowi. W operze zbuduje bogaty i różnorodny teatr wielu konwencji, od klasycznych (Così fan tutte Mozarta) po współczesne (Więzień Dallapiccoli napisany w technice dodekafonicznej). Podejmuje ciekawe próby odświeżenia tradycji operowej inscenizacji w sprawdzonych arcydziełach

Zobacz też

[edytuj]
Źródło: „https://pl.wikiquote.org/w/index.php?title=Aleksander_Bardini&oldid=579455”