Łucja Pałys

Małgorzata Musierowicz,
autorka Jeżycjady

Łucja Pałys – postać fikcyjna, bohaterka powieści Małgorzaty Musierowicz.

• A czy „wiem, że się dowiem” to pleonazm?
  • Źródło: Małgorzata Musierowicz, Sprężyna, wyd. Akapit Press, Łódź 2008, s. 104.
  • Zobacz też: pleonazm

• A jak skończę szkołę, to założę wypożyczalnię wędlin. Na Starym Rynku.
  • Źródło: Małgorzata Musierowicz, Czarna polewka, wyd. Akapit Press, Łódź 2006, s. 87.

• Ale to jest przecież niemożliwe (…). To, że można by cię kochać jeszcze bardziej, ty mój dziadziusiu (…).
  • Źródło: Sprężyna, op. cit., s. 14.

• Chciałabym być spiritusem... chciałabym być motorem wydarzeń (…). A najlepiej to sprężyną, bo kto by tam chciał być motorem, na pewno nie ja; a znów spiritus movens się nie odmienia, a ja nie lubię, jak coś się nie odmienia przez przypadki (…).
  • Źródło: Sprężyna, op. cit., s. 12.

• Często poznaję idiom po tym, że go nie rozumiem.
  • Źródło: Sprężyna, op. cit., s. 92.
  • Zobacz też: idiom, języka

• Ja nie podsłuchuję. Ja słyszę. A to jest różnica.
  • Źródło: Sprężyna, op. cit., s. 92.

• Ja zwę się Łucja Pałys (…). A ty? Zakład, że nie. Hi, hi.
  • Źródło: Czarna polewka, op. cit., s. 88.

• Już lecę. O! Wyraziłam się frazeologicznie.
  • Źródło: Sprężyna, op. cit., s. 94.
  • Zobacz też: frazeologia

• Lubię wiedzieć (…).
  • Źródło: Sprężyna, op. cit., s.9.
  • Zobacz też: wiedza

• Ma czarny nastrój, mroczny jak pieczarka.
  • Opis: o Laurze.
  • Źródło: Sprężyna, op. cit., s. 13.

• Muszę to zdanie zapamiętać: nie należy zostawiać wszystkiego przypadkowi.
  • Źródło: Sprężyna, op. cit., s. 32.
  • Zobacz też: przypadek

• Obiecane to obiecane.
  • Źródło: Sprężyna, op. cit., s. 209.
  • Zobacz też: obietnica

• (…) ojoj, to mój stały błąd, muszę bardziej jednoznacznie określać podmiot, szczególnie gdy jest on domyślny. Powiedział mi o tym nasz pan polonista. Szkoda, że jeszcze nie całkiem rozumiem, co mam w tym celu robić.
  • Źródło: Sprężyna, op. cit., s. 13.
  • Zobacz też: gramatyka

• Pomyślałam sobie (…), że mogłabym zostać sprężyną dobrych wydarzeń.
  • Źródło: Sprężyna, op. cit., s. 33.

• Powiedział [pan polonista], że często tylko się nam wydaje, że jesteśmy zakochani, i wtedy od razu piszemy wiersze miłosne. Natomiast prawdziwe uczucie, na które wszyscy czekamy, nie potrzebuje wielkich słów.
  • Źródło: Sprężyna, op. cit., s. 92.
  • Zobacz też: miłość

O Łucji Pałys

• Była dziewczynką inteligentną i pełną empatii. Dawno już spostrzegła, że istoty ludzkie mówią jedno, myślą drugie, a robią jeszcze coś innego. U podstaw takich zachowań kryły się liczne tajemnice – a Łusia za nimi przepadała. Lubiła je zauważać, zgłębiać i rozwiązywać. Ale kiedy nie udawało się osiągnąć rozwiązania, też była zadowolona; przecież najprzyjemniejszą właściwością tajemnic jest to właśnie, że nie można ich przeniknąć!
  • Źródło: Sprężyna, op. cit., s. 27.

• Lubiła zaskakiwać rozmówców, zadając im z nagła trudne pytania.
  • Źródło: Sprężyna, op. cit., s. 41.
  • Zobacz też: pytanie

• (…) wyglądała [Łusia], zdaniem Józinka, absolutnie rozczulająco. Wygląd taki przybierała całkowicie świadomie. Miała opracowany zestaw niewinnych spojrzeń, dowcipnych minek i uroczych uśmiechów. Wprost nie do wiary, że sześcioletnia dziewczynka już to wszystko umiała. Na widok tych babskich sztuczek Józef Pałys nabierał wielkiej nieufności do osób płci żeńskiej, wszystkich bez wyjątku.
  • Źródło: Czarna polewka, op. cit., s. 257.