Pałac Kultury i Nauki

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Pałac Kultury i Nauki

Pałac Kultury i Nauki – jeden z najbardziej znanych i kontrowersyjnych symboli Warszawy.

  • Będzie trwał tak jak miłość do dziecka
    Będzie trwał tak jak przyjaźń radziecka
  • (…) biała sylweta Pałacu Kultury zdała mi się podobna do Nike z paryskiego Luwru.
  • co dzień jeśli mi sił starcza
    oglądam Pałac Kultury – (…)
    Architektura mojej krwi i serca
    życia i śmierci
    słońca i mgły.
  • Co nam obca przemoc dała, nocą rozbierzemy.
    • Opis: parafraza hymnu polskiego, wymyślona przez przeciwnych budowie Pałacu warszawiaków.
  • Jadą do Polski
    deski i szyny,
    wapno i cement,
    szkło i maszyny.
    Auta i dźwigi,
    brązy, marmury
    by stanął piękny
    Pałac Kultury.
  • Może oficjalnie nazwać Pałac jakoś inaczej, ponadczasowo, mniej groźnie i pozytywnie? Jakby tak wykorzystać nasze nowe sojusze związane dodatkowo ze wzmocnieniem naszej obronności i przechrzcić Pałac na Pałac Kultury i Nauki im. Myszki Miki?
  • Mówi chmura córce chmurce
    napatrz że się napatrz,
    bo to tam przeciwko nam
    wznoszą wielki drapacz.
    Wznoszą w górę Dom Kultury,
    wielkie, ostre ściany.
    A my chmury, biedne chmury
    będziemy drapane.
  • Na frontonie Pałacu jest neon, a za nim wykuty napis: „Pałac Kultury i Nauki”. Pod nim blaszki zasłaniają dalszy ciąg napisu: „imienia Józefa Stalina”. Chciałem dla potrzeb filmu odsłonić ten napis oraz zasłonięte tablice w holu głównym, gdzie też jest słowo „Stalin”. Ale nie dostałem pozwolenia od zarządu budynku. Powiedziano mi, że nie trzeba wywoływać demonów.
    • Autor: Tomasz Wolski
    • Źródło: „Pałac Kultury: primabalerina Warszawy”. Rozmowa Tadeusza Sobolewskiego z reżyserem, „Gazeta Wyborcza”, 2 maja 2012
  • Pałac Kultury i Nauki…
    Witam go roniąc łzy radosne.
  • Przyjacielu, zniknie
    różność stron świata w pięknie Pałacu Kultury.
    Nie obca mi tęsknota do tej chwili pięknej,
    gdy dłonie się opiera na dziele skończonym.
    Ci z piętra najwyższego, przykładając rękę
    do czoła może ujrzą burzany nad Donem
    i zieleń brzóz nad Wołgą i zarys Uralu,
    gdy ja będę wstępował w warszawskie marmury.
    Przyjacielu, tak każdy dzień nas łączy z dalą,
    a z sobą każda cegła Pałacu Kultury.
    • Autor: Tadeusz Kubiak, Rozmowa na budowie Pałacu Kultury w Warszawie wiosną 1953 roku
  • Przypędzono stalowe żyrafy,
    rozciągnięto stalowe ramiona,
    rosną w górę konstrukcje stalowe,
    rosną piętra w stalowych dłoniach.
    Metrów dwieście! (…)
    Tu robotnik i chłop się spotkają,
    Tutaj prawda jak żyto jest prosta.
    Tu swą młodość, wciąż młodą i piękno
    przekazuje Warszawie – Moskwa.
  • Sen szalonego cukiernika
    • Opis: peryfrastyczne określenie Pałacu Kultury i Nauki odnotowane w „Słowniku peryfraz” Mirosława Bańki (PWN, 2002)
  • To co bajarz ludowy napisał
    To co lud w wyobraźni kołysał
    Wkrótce wszyscy ujrzymy na jawie!
    Pałac z baśni powstaje w Warszawie.
    Będzie sięgał wysoko do góry
    Tam gdzie ptaki, obłoki i chmury
    Tak jak w baśni nasz Pałac Kultury
  • Upojny i radość szczytową budzący jest fakt, że jedno z nich znajduje się już w Pałacu Kultury. Nareszcie budowla zyskała jakieś sensowne przeznaczenie!
  • Uważaj, to nie chmury,
    To Pałac Kultury.
  • Wisło, rzeko domowa, czyś ty kiedy widziała
    takie tu domy?
    Żeby wieża nad miastem do księżyca sięgała,
    Żeby dom był jak Koscielec ogromny.
  • Z dalekosiężnej myśli odważnej wzrasta potężne drzewo przyjaźni. Rośnie po wojnie, tężeje w mury, w przyjaźni pomnik – Pałac Kultury.
    • Autor: Marian Piechal, Na budowę Pałacu Kultury i Nauki w Warszawie (1954)
  • Znowu wyrasta przed moimi oczami
    Ten pałac Stalina najeżony antenami
    I znów majaczy za moimi oknami
    I znów góruje nad naszymi domami
    To właśnie tam na wielkim placu
    U stóp niebotycznej wieży pałacu
    Wpadłem w sieć ludzi o jadowitych oczach węży
    • Zespół: Tilt, To samo od nowa