Zygmunt Zieliński
Zygmunt Zieliński (ur. 1931) – polski ksiądz katolicki, historyk, profesor nauk teologicznych, publicysta. Specjalizuje się w historii Kościoła katolickiego w XIX i XX wieku. Emerytowany profesor zwyczajny KUL.
- Mimo niewątpliwych utrudnień i szykan, jakich doznawali Żydzi ze strony skrajnie nacjonalistycznych kół polskich – stan ich posiadania w Polsce nie kurczył się w sposób dostrzegalny.
- Źródło: Polska dwudziestego wieku. Kościół – Naród – Mniejszości, Lublin 1998, s. 89.
- Niemcy, którzy nie ulegli teorii segregacji narodowościowej na terenie Kościoła praktykowanej przez Greisera i władze państwowe w stosunku do Polaków wywiezionych do Rzeszy, już przez sam fakt sprzyjania praktykom religijnym wśród Polaków wpisani byli na listę popleczników katolicyzmu polskiego, a zatem wrogów Rzeszy. To stawia w innym świetle dotąd w dość schematyczny sposób formułowane oceny postaw Niemców względem katolicyzmu polskiego.
- Źródło: Niemcy i katolicyzm polski w czasie II wojny światowej, [w:] Polacy-Niemcy. Przeszłość, teraźniejszość, przyszłość, red. Z. Zieliński, Katowice 1993, s. 40.
- O tym, że nastroje antyżydowskie nie miały najczęściej charakteru antysemickiego, ale wynikały z rzekomego czy rzeczywistego poczucia zagrożenia na polu gospodarczym, świadczy casus firmy toruńskiej M.S. Leiser, przeciwko pikietowaniu której wystąpili jej pracownicy, w przewadze Polacy, których kontynuowanie demonstracji mogło pozbawić pracy. Firma bowiem wskutek zmniejszonych obrotów musiałaby zmniejszyć produkcję. Podobnie pikietowanie sklepów spotykało się często z czynnym protestem, zwłaszcza uboższej części społeczeństwa polskiego.
- Źródło: Polska dwudziestego wieku. Kościół – Naród – Mniejszości, Lublin 1998, s. 89.
- Po Powstaniu Styczniowym złe imię Żydom w zaborze rosyjskim zrobili litwacy, Żydzi, którzy z głębi Rosji przesiedlili się do Królestwa Polskiego.
- Źródło: Polska dwudziestego wieku. Kościół – Naród – Mniejszości, Lublin 1998, s. 71.
- W zaborach pruskim i austriackim, zwłaszcza jednak w pruskim, germanizacja Żydów postępowała konsekwentnie. Bardzo często stawali się oni patriotami niemieckimi, co stawiało ich na przeciwległym społeczności polskiej biegunie.
- Źródło: Polska dwudziestego wieku. Kościół – Naród – Mniejszości, Lublin 1998, s. 71.