Zenon Przesmycki

Zenon Przesmycki

Zenon Przesmycki (pseud. Miriam, Jan Żagiel, 1861–1944) – polski poeta, tłumacz i krytyk literacki.

• (...) mając myśl daną i obraz przenośnie tłumaczący, notujemy, zaznaczamy tylko obraz, który już sam sugestywnie winien wywołać odpowiadającą mu myśl w mózgu czytelnika. Obraz taki zowiemy symbolem.(...) Sztuka wielka, sztuka istotna, sztuka nieśmiertelna była i jest zawsze symboliczna; ukrywa za zmysłowymi analogiami pierwiastki nieskończoności, odsłania bezgraniczne pozazmysłowe horyzonty.
  • Źródło: wstęp do tłumaczonych dramatów (1894), cyt. za: Tomasz Weiss, Młoda Polska, wyd. II, WSiP, Warszawa 1989, s. 14.
  • Zobacz też: symbol, sztuka

• W twych cudnych oczach tęskny smutek taki.
  Czemu? – O, powiedz mi!
  Jest mi, jak kiedy żurawiane szlaki
  Widzę lecące – gdzieś – w mgły.
  
  Ich krzyk ostatni przebrzmiał już śród cienia
  Z ostatnim blaskiem zórz...
  Czy tak odbiegły ciebie twe marzenia –
  I w miłość nie wierzysz już?
  • Źródło: W twych cudnych oczach...
  • Zobacz też: smutek

• W co wierzyć?...
  W co wierzyć, gdy wszystko upada,
  W co wierzyć dzisiaj, kiedy błoto tryska
  Aż do słonecznych promieni ogniska,
  Gdy zwątpień jadem zatruta biesiada?
  
  W co wierzyć, kiedy światło nam nie błyska
  Choć mgły już pierzchły? Nikt nie odpowiada.
  Wątpić nam trzeba! Tłumy jęczą: biada!
  Patrząc na złudzeń swych dawnych zwaliska.
  
  Wszystko zbryzgane rozczarowań kałem!
  Za dużo wiemy i za mało razem,
  I każdy woła dziś w zwątpieniu stałem:
  „Gdziem był przed wieki, tam do dziś zostałem,
  Nędznym robakiem, nie Boga obrazem,
  Daremną pogoń jest za ideałem!...”
  • Źródło: z tomu Z czary młodości (1893)
  • Zobacz też: wiara