Zahir

Zahir (port. O Zahir) – powieść Paulo Coelho z 2005 roku; tłumaczenie – Zuzanna Silva Bułat.

A B C Ć D E F G H I J K L Ł M N O Ó P Q R S Ś T U V W X Y Z Ź Ż

B

Bez wątpienia jesteśmy katedrą. Ale co takiego znajduje się w pustej przestrzeni mojej wewnętrznej katedry?

Bezpieczniej jest pozostawać w sferze marzeń, niż ryzykować popełnienie błędu.

Bliskość śmierci zawsze sprawia, że staramy się żyć lepiej.
- Zobacz też: śmierć, życie

Boję się spróbować, bo jeśli mi się nie uda, to nie wyobrażam sobie reszty mojego życia. Bezpieczniej jest pozostawać w sferze marzeń, niż ryzykować popełnienie błędu.

C

Cały czas jesteśmy w wojnie. Bez ustanku zmagamy się ze śmiercią, wiedząc, że ona i tak w końcu zwycięży. W konflikcie zbrojnym to jest bardziej oczywiste, ale w codziennym życiu dzieje się to samo. Nie możemy sobie pozwolić na luksus bycia ciągle nieszczęśliwymi.

Chociaż Kohelet mówi, że po czasie rozdzierania nadchodzi czas zszywania, to zdarza się, że czas rozdzierania zostawia bardzo głębokie blizny. A o wiele gorzej jest dać odczuć komuś bliskiemu, że nic dla nas nie znaczy, niż w samotności spacerować po Genewie.

Chodzi o to, by być miłością, a nie mieć miłość. Wtedy mamy pewność, że tego chcemy, a nie dlatego, że tego wymagają konwenanse.

Cierpienie rodzi się wtedy, gdy oczekujemy, że inni będą nas kochać tak, jak to sobie wymyśliliśmy, a nie tak jak naprawdę powinna objawiać się miłość, która jest wolna i nieujarzmiona, porywa nas swoją siłą i nie pozwala nam się zatrzymać.

Cierpimy, bo nam wmówiono, że kiedy mężczyzna i kobieta podobają się sobie, to przy sprzyjających okolicznościach zawsze kończą w łóżku.

Co to jest wierność? Poczucie, że posiadam na zawsze czyjeś ciało i duszę?
- Zobacz też: ciało, dusza, wierność

Człowiek ma w życiu dwa duże dylematy: jeden to wiedzieć, kiedy zacząć, a drugi – wiedzieć, kiedy skończyć.

Czy elektroniczne impulsy, które mamy na kontach w banku, mogą nam zapewnić dodatkową godzinę życia? Nie. Czy mogą przywrócić do życia drogie nam istoty? Nie. Czy mogą zapewnić nam miłość?

Czy sądzisz, że osoby, które nas kochają, życzą sobie, byśmy dla nich cierpieli? Czy twoim zdaniem miłość jest źródłem cierpienia?

D

Dlaczego ludzie są nieszczęśliwi. (…) Są uwięzieni w swojej historii osobistej. Wszyscy sądzą, że głównym celem życia jest wypełnianie planu. Nikt nie zadaje sobie pytania, czy to jego własny plan, czy raczej wymyślony przez kogoś innego. Gromadzą doświadczenia, wspomnienia, przedmioty, pomysły, a to zbyt wiele do udźwignięcia. I w ten sposób zapominają o własnych marzeniach.

E

Energia nienawiści nie zaprowadzi cię donikąd. Energia przebaczania, która jest wyrazem miłości, może pozytywnie wpłynąć na twoje życie.

I

Ich oczy są naprawdę inne. Boją się śmierci, ale od strachu silniejsze jest poświęcenie. Ich życie ma sens, ponieważ są gotowi oddać je dla sprawy.
- Opis: o żołnierzach

Ile znasz osób, które mówią: „Nie spełniłem nic z tego, co chciałem. Cóż, taka jest rzeczywistość”. Skoro twierdzą, że nie zrobili tego, co chcieli, muszą zatem wiedzieć, czego chcieli. Natomiast rzeczywistość to tylko opowieść innych o świecie i o tym, jak powinnyśmy w nim postępować.

Istnieją dwa światy: wymarzony i rzeczywisty.

Iść ciągle dalej, zostawić za sobą historię, którą nam wmówiono, i wszystko, co nam narzucono.

J

Jeśli przyszło cierpienie, lepiej je przyjąć, bo nie zlikwidujesz go, udając, że go nie ma. Jeśli przyszła radość, lepiej ją przyjąć, niż bać się, ze pewnego dnia się skończy. Są ludzie, którzy spełniają się tylko dzięki poświęceniu i wyrzeczeniom. Są tacy, którzy czują się częścią ludzkości tylko wtedy, kiedy myślą, że są szczęśliwi.

Jeśli zacznę się zachowywać tak, jak tego ode mnie oczekują inni, stanę się ich niewolnikiem. Muszę narzucić sobie niesłychana dyscyplinę, by tego uniknąć, bo człowiek zawsze chce zrobić komuś przyjemność – a zwłaszcza sobie samemu.

Jak może mi brakować czegoś, czego nigdy nie miałam?

K

Każdy mężczyzna i każda kobieta połączeni są energią, którą wielu nazywa miłością, ale tak naprawdę to pierwotna materia, z której zbudowany jest wszechświat. Tą energią nie można manipulować, to ona nas łagodnie prowadzi, z niej płynie cala nasza mądrość. Kiedy próbujemy nagiąć ją do naszych pragnień, kończy się to rozpaczą, frustracją i rozczarowaniem, bo ta energia jest wolna i nieokiełznana.
Spędzimy resztę życia, wmawiając sobie, że kochamy kogoś lub coś, podczas gdy tak naprawdę cierpimy, bo zamiast przyjąć moc tej energii, umniejszamy ją, dopasowując do naszych wyobrażeń o świecie.

Każdy z nas jest katedrą. Rośniemy, zmieniamy się, natrafiamy na słabe punkty, które trzeba naprawić, nie zawsze wybieramy najlepsze rozwiązania, ale pomimo wszystko wciąż przemy naprzód, próbujemy trzymać pion i padać na kolana nie przed ścianami, oknami czy drzwiami, ale przed pustą przestrzenią, która jest wewnątrz, przestrzenią, w której czcimy i podziwiamy to, co jest dla nas cenne i ważne.
Tak, bez wątpienia jesteśmy katedrą. Ale co takiego znajduje się w pustej przestrzeni mojej wewnętrznej katedry?

Kiedy Dante napisał Boską komedię, powiedział, że w dniu, w którym człowiek otworzy serce na prawdziwą miłość, to. co dotąd zdawało się dobrze poukładane, rozsypie się i wstrząśnie tym, co uważamy za prawdę. Świat stanie się prawdziwy dopiero wtedy, gdy ludzie nauczą się kochać, bo na razie łudzą się jedynie, że znają miłość, a w rzeczywistości nie mają odwagi spotkać się z nią naprawdę.
Miłość ma dziką siłę. Kiedy próbujemy ją okiełznać, pożera nas. Kiedy próbujemy ją uwięzić, czyni z nas niewolników. Kiedy próbujemy ją zrozumieć, miesza nam w głowach.
Ta siła jest na ziemi po to, by dawać nam radość, zbliżyć nas do bliźnich i do Boga. A my kochamy dziś tak, że za każdą minutę spokoju płacimy godziną udręki.

Kiedy rośnie miłość, my rośniemy razem z nią.

Kiedy moje dzieci dorosną, kiedy moja żona czy mój mąż stanie się bardziej przyjacielem niż namiętnym kochankiem, kiedy przejdę na emeryturę, wreszcie będę miał czas, żeby zrobić to, o czym zawsze marzyłem: wyruszę w podróż.

L

Lepiej zjeść połówkę kanapki na spółkę z kimś niż całą w samotności.

Ł

Łaski nie da się zachować. Nie ma takiego banku, w którym mógłbym ją zdeponować i użyć, kiedy znowu będę w zgodzie z samym sobą.

M

Miłość i uzależnienie chodzą w parze.
- Zobacz też: miłość, uzależnienie

Miłość jest chorobą, z której nikt nie pragnie się wyleczyć. Ten, kogo dotknęła, nie chce wrócić do zdrowia, kto cierpi z jej powodu, nie szuka lekarza.
- Zobacz też: choroba, cierpienie, lekarz, zdrowie

Miłość jest dziką siłą. Kiedy próbujemy ją okiełznać, pożera nas. Kiedy próbujemy ją uwięzić, czyni z nas niewolników. Kiedy próbujemy ją zrozumieć, miesza nam w głowach.

Miłość jest spleciona z wieloma różnymi sprawami: z obietnicami, obowiązkami wobec dzieci, rodziny, społeczeństwa…
– … a po jakimś czasie także z rozpaczą, samotnością, próbą kontrolowania tego, czego kontrolować się nie da.

Miłość mówiła mi „Jestem wszystkim i niczym. Jestem jak wiatr i nie mogę wejść tam, gdzie okna i drzwi są zamknięte.”
Tłumaczyłem miłości „Przecież jestem otwarty!”
„Wiatr jest utkany z powietrza – szeptała. – W twoim domu jest powietrze, lecz wszystko zaryglowałeś na cztery spusty. Meble pokrywa kurz, wilgoć niszczy obrazy i plami ściany. Ty nadal oddychasz i znasz jakąś część mnie, ale ja nie jestem częścią, jestem całością, a tej nie poznasz nigdy”. (…) ponieważ byłem pusty, wiatr przyniósł mi wiele nowego – dźwięki, których nigdy nie słyszałem, ludzi, których wcześniej nie znałem. odnalazłem dawną radość życia, bo uwolniłem się od mojej historii osobistej, zniszczyłem akomodatora, odkryłem, że tak jak nomadzi i szamani na stepie, jestem w stanie błogosławić innych ludzi. Odkryłem, że czuję się dużo lepiej, że jestem silniejszy, niż sądziłem. Czas wytrąca z rytmu tylko tych, którzy nigdy nie mieli odwagi iść w swoim własnym tempie.

Miłość przemienia, i poddaje się tej przemianie.

Mój dzień był dobry, może nadejść noc.

Myśl, że tylko miłość daje szczęście, zrodziła się dosyć niedawno, w końcu siedemnastego wieku. Od tej pory ludzie uczą się wierzyć, że miłość powinna trwać wiecznie, a małżeństwo to najlepszy sposób jej praktykowania. Dawniej nie było tyle optymizmu w kwestii długotrwałej namiętności. Historia Romea i Julii nie jest opowieścią o szczęściu lecz tragedią. W ostatnich latach oczekiwania wobec małżeństwa, jako drogi rozwoju osobistego, bardzo wzrosły. Wraz z nimi nasiliły się też rozczarowania i frustracje.

N

Najważniejsze spotkania nie zawsze odbywają się przy elegancko zastawionych stołach, w klimatyzowanych restauracjach.

Na wojnie człowiek dotyka jakiejś granicy. Nazajutrz może zginąć. A kto żyje na granicy, staje się innym człowiekiem.

Niektóre historie są niedokończone, jakby zostały przerwane w połowie. A wtedy tkwią tym mocniej w nas, bo kiedy nie zamkniemy jakiegoś etapu, nie możemy przejść do następnego.

Nikt nie wie, dlaczego prąd zniósł go na tę właśnie wyspę, a nie na tamtą, o której marzył.

Nikt nie powinien zastanawiać się nad tym, dlaczego nie jest szczęśliwy. W tym pytaniu drzemie podstępny wirus, który wszystko niszczy. Jeśli sobie zadamy to pytanie, zaraz będziemy chcieli wiedzieć, co nas uszczęśliwia. A jeśli okaże się, że w naszym obecnym życiu tego brak, to albo natychmiast je zmienimy, albo poczujemy się jeszcze bardziej nieszczęśliwi.

Nikt nie jest samotny w swoich troskach. Zawsze istnieje ktoś, kto martwi się, cieszy albo tak samo cierpi jak ty. To dodaje ci sił, żeby stawić czoło wyzwaniom.

Nie istnieje nic gorszego od poczucia, że nasze istnienie lub nieistnienie nie jest dla nikogo ważne, nikogo nie interesują nasze przemyślenia na temat życia, a świat spokojnie może toczyć się dalej bez naszej kłopotliwej obecności.

Nie jestem już człowiekiem, który marzył, żeby być kimś. Już jestem kimś. Jestem pasterzem, przemierzam pustynię, ale gdzie jest alchemik, który wskaże mi dalszą drogę?

O

Opanowaliśmy już energię wiatru, słońca, przypływów i odpływów morza. Ale dzień, w którym człowiek zapanuje nad energią miłości, będzie tak doniosły jak dzień, w którym wykrzesał ogień.

P

Po pierwsze: w chwili, kiedy człowiek postanowi zmierzyć się z problemami, odkrywa, że ma o wiele więcej siły, niż przypuszczał. Po drugie: energia i mądrość pochodzą z tego samego nieznanego źródła, które zazwyczaj nazywamy Bogiem. Przez całe życie, odkąd wszedłem na drogę, którą uważam za własną, próbuję oddawać cześć tej energii, podłączać się do niej każdego dnia, kierować się znakami, uczyć się robiąc coś, a nie tylko myśląc, że robię. Po trzecie: nikt nie jest samotny w swoich troskach. Zawsze istnieje ktoś, kto martwi się, cieszy albo tak samo cierpi jak ty. To dodaje ci sił, żeby stawić czoło wyzwaniom.

Pomysł jest na tyle szalony, że postanawiam potraktować go poważnie.

Prawdziwi przyjaciele to ci, którzy są przy tobie, gdy dobrze ci się wiedzie. Dopingują cię, cieszą się z twoich zwycięstw. Fałszywi przyjaciele to ci, którzy pojawiają się tylko w trudnych chwilach, ze smutną miną, niby solidarni, podczas gdy tak naprawdę twoje cierpienie jest pociechą w ich nędznym życiu.
- Zobacz też: przyjaźń, zwycięstwo, życie

R

Rzeczy ważne zostają, odchodzą tylko te, które uważaliśmy za istotne, choć naprawdę są bezużyteczne – tak jak pozorne poczucie władzy nad miłością.

S

Sądzisz, że bieda to brak pieniędzy? Że jesteśmy nędzarzami tylko dlatego, ze prosimy o jałmużnę bogatych pisarzy, małżeństwa z wyrzutami sumienia, turystów, którzy uważają, że Paryż jest brudny, albo młodych indywidualistów, którym wydaje się, że mogą zbawić świat? To ludzie twojego pokroju są biedni, bo nie jesteście panami swojego czasu, nie wolno wam robić tego, na co macie ochotę, musicie przestrzegać zasad, których sami nie ustanowiliście i których nawet nie rozumiecie.

Szczęśliwi ci, którzy nie wstydzą się ujawnić swojej niewiedzy.

Ś

Świat stanie się prawdziwy dopiero wtedy, gdy ludzie nauczą się kochać, bo na razie łudzą się jedynie, że znają miłość, a w rzeczywistości nie mają odwagi spotkać się z nią naprawdę

T

Trzeba umieć zauważyć, kiedy jakiś etap życia dobiega końca. Zakończyć cykl, zatrzasnąć drzwi, zamknąć rozdział – nieważne, jak to nazwiemy, ważne, żeby zostawić za sobą to, co już minęło.

W

W dniu, w którym człowiek otworzy serce na prawdziwą miłość, to, co dotąd zdawało się dobrze poukładane, rozsypie się i wstrząśnie tym, co uważamy za prawdę.

W miłości nie ma ani dobra, ani zła, nie ma budowania ani burzenia, jest tylko ruch

W nieudanych małżeństwach, kiedy jedno z dwojga się zatrzymuje, drugie zmuszone jest zrobić to samo. A kiedy on lub ona czeka, w ich życiu pojawiają się kochankowie lub kochanki, działalność dobroczynna, nadopiekuńczość wobec dzieci, pracoholizm czy inne nałogi. Byłoby o wiele prościej porozmawiać otwarcie o sprawie, nie dać za wygraną, krzyczeć: „Zróbmy coś z tym, ruszmy do przodu, przecież umieramy z nudy, ze zmartwienia, ze strachu!”.

W stosunkach między ludźmi najważniejsza jest rozmowa, ale ludzie przestali ze sobą rozmawiać, nie potrafią słuchać się nawzajem. Chodzą do teatru, do kina, oglądają telewizję, słuchają radia, czytają książki, ale prawie zupełnie ze sobą nie rozmawiają. Jeśli więc mamy zamiar zmienić świat, musimy wrócić do czasów, kiedy wojownicy zbierali się wokół ogniska i snuli opowieści.

Ważne jest, aby pozwolić pewnym rzeczom odejść. Uwolnić się od nich. Odciąć. Zamknąć cykl. Nie z powodu dumy, słabości czy pychy, ale po prostu dlatego, że na coś już nie ma miejsca w twoim życiu. Zamknij drzwi, zmień płytę, posprzątaj dom, strzepnij kurz. Przestań być tym, kim byłeś. Bądź tym, kim jesteś
Musisz zrozumieć, że to nie jest gra znaczonymi kartami. Raz wygrywamy, raz przegrywamy. Nie oczekuj, że inni ci coś zwrócą, docenią twój wysiłek, odkryją twój geniusz, odwzajemnią twoją miłość.

Wolność ma wysoką cenę, równie wysoką jak niewola. Jedyna różnica polega na tym, że tę cenę płaci się z przyjemnością i z uśmiechem, nawet jeśli czasem bywa to uśmiech przez łzy.

Wolność to stan ducha.
- Postać: Pisarz
- Zobacz też: dusza, wolność

Wyobraź sobie dwóch strażaków, którzy ugasili pożar w lesie. Jeden z nich ma twarz całą w sadzy, drugi jest zupełnie czysty. Który z nich umyje twarz w strumyku? Ten brudny popatrzy na swojego kolegę i będzie myślał że jest czysty. I odwrotnie, ten z czystą twarzą popatrzy na ubrudzonego kolegę i powie sobie w duchu: Pewnie ja też ta wyglądam, muszę się umyć

Wystarczy być czujnym, lekcje zawsze przychodzą, kiedy jesteśmy na nie gotowi, i jeśli zwracasz uwagę na znaki, dowiesz się wszystkiego, co jest ci potrzebne, aby postawić następny krok.

W chwili zawarcia małżeństwa wiążecie się na resztę życia. Odtąd będziecie szli obok siebie, jak dwie szyny kolejowe, według dokładnego wzorca. Nie będziecie mogli nic zmienić, ani się od siebie oddalić, ani przybliżyć. Reguły mówią jasno: bądźcie rozsądni, myślcie o dzieciach, o przyszłości, musicie być jak dwie szyny, które zachowują między sobą taką samą odległość na stacji początkowej, w połowie drogi i na stacji końcowej. Nie pozwalajcie, by wasza miłość się zmieniała, żeby rosła na początku albo malała w środku – to zbyt ryzykowne. Tak więc, po euforii pierwszych paru lat macie utrzymać tę samą odległość, tę samą trwałość, tę samą funkcjonalność. Jesteście tu po to, aby pociąg przedłużania gatunku jechał ku przyszłości. Wasze dzieci będą szczęśliwe, pod warunkiem że będziecie pozostawać w odległości stu czterdziestu trzech i pół centymetra od siebie.

Z

Z dwóch różnych pierwiastków rodzi się miłość. Wobec sprzeczności miłość się umacnia. W konfrontacji i przemianach miłość się utrwala.

Zawsze pojawia się w naszym życiu takie wydarzenie, które sprawia, że przestajemy się rozwijać. Jakiś wstrząs, gorzka porażka, zawód miłosny, a nawet zwycięstwo, którego sens zrozumieliśmy opacznie, powoduje, że budzi się w nas tchórzostwo i stajemy w miejscu.

Ż

Żeby żyć pełnią życia, trzeba być w ciągłym ruchu, tylko w ten sposób każdy dzień będzie inny od poprzedniego. Przechodząc przez miasta, nomadzi myśleli: „Biedni są ci, którzy tu mieszkają. Dla nich wszystko jest wciąż takie samo”. Prawdopodobnie mieszkańcy myśleli o nomadach: „Nieszczęśnicy, nie mają gdzie się podziać”. Nomadzi nie mieli przeszłości, jedynie teraźniejszość, dlatego zawsze byli szczęśliwi.