William Wordsworth

William Wordsworth – reprodukcja akwareli z 1839

William Wordsworth (1770–1850) – angielski poeta.

• Gdzie stał posąg Newtona, z pryzmatem, w milczeniu. Marmurowy pomnik umysłu, zawsze samotnie podróżującego przez dziwne morza myśli.

• Każda dobra poezja jest spontanicznym wybuchem głębokich uczuć.

• Najlepsza część życia ludzkiego to małe, bezimienne i zapomniane akty dobroci i miłości.

• Nasze narodziny nie są niczym innym niż snem i zapomnieniem.

• Poezja bierze początek ze wzruszenia rozpamiętywanego w spokoju.

• Sam wędrowałem, jak obłoczek
  Często sam płynie przez przestworza,
  Gdy nagle widok mnie zaskoczył
  Złotych żonkili tłumu, morza;
  Od wód jeziora aż po drzewa
  Tańczyły – wiatr im w takt powiewał.
  • I wandered lonely as a cloud
    That floats on high o’er vales and hills,
    When all at once I saw a crowd,
    A host, of golden daffodils;
    Beside the lake, beneath the trees,
    Fluttering and dancing in the breeze. (ang.)
  • Źródło: Żonkile, tłum. Maciej Froński
  • Zobacz też: żonkil

• Serce mi podskakuje, gdy widzę
  Tęczę na niebie:
  Tak było, gdy zaczynałem życie;
  Tak jest teraz, gdy jestem mężczyzną;
  Niech tak będzie, gdy się zestarzeję,
  Lub bodaj skonam!
  • My heart leaps up when I behold
    A rainbow in the sky:
    So was it when my life began;
    So is it now I am a man;
    So be it when I shall grow old,
    Or let me die! (ang.)
  • Źródło: Serce mi podskakuje (ang. My heart leaps up)