Turbacz

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
schronisko na Turbaczu

Turbacz – najwyższy szczyt Gorców.

  • Na Podhalu pod Turbaczem,
    partyzancka wierzba płacze,
    zgasł już Ogień,
    ale pamięć po nim wciąż się tli.
  • Najwięcej jednak przerażenia słały te pioruny, które się na wierchach wsparły. Tam bowiem Płanetnicy, zasłonięci zewsząd, czynili w tajemnicy swoje dziwne sprawy. Tam doili mgły i ściągali deszcz do olbrzymich worów (...). A najstarszy z nich pracował na wierchu Turbacza. Był on jak baca u Boga.(...) Zlękłe jak czeladź słuchały go wierchy.
  • Naprzeciw Tatr, między doliną nowotarską, a wężowatą kotliną Raby, wspięło się gniazdo dzikich Gorców.(...) Samotnie stoją nad wzgórzami. A wyżej jeszcze nosi głowę ojciec ich rodu, zasępiony Turbacz. Nie wiadomo kto go chrzcił i skąd mu to miano. Może stąd, że turbanem mgły przed deszczem owija łysą głowę, albo raczej, że widywano go zawsze w turbacji wiecznej.
  • Od Turbacza wieje wiatr, niesie nam tę wieść,
    Że tej nocy szczyty gór, pokrył biały śnieg.
    A w dolinach piękna jesień, złote liście lecą z drzew,
    Od Turbacza wieje wiatr, niesie zimy wiew.
  • Widok z Turbacza na wszystkie strony przecudny, obszarem, który zajmuje i bogactwem rozmaitości. Nie miałem jeszcze w swym życiu podobnego widoku.
  • Wysedek na Trubac, jus poziyrom z góry
    jakie haw piykności, posły paść sie chmury

Zobacz też: