Turbacz
schronisko na Turbaczu
Turbacz – najwyższy szczyt Gorców.
- Na Podhalu pod Turbaczem,
partyzancka wierzba płacze,
zgasł już Ogień,
ale pamięć po nim wciąż się tli.- Autor: Andrzej Kołakowski, Epitafium dla Majora Ognia
- Najwięcej jednak przerażenia słały te pioruny, które się na wierchach wsparły. Tam bowiem Płanetnicy, zasłonięci zewsząd, czynili w tajemnicy swoje dziwne sprawy. Tam doili mgły i ściągali deszcz do olbrzymich worów (...). A najstarszy z nich pracował na wierchu Turbacza. Był on jak baca u Boga.(...) Zlękłe jak czeladź słuchały go wierchy.
- Autor: Władysław Orkan, Drzewiej
- Naprzeciw Tatr, między doliną nowotarską, a wężowatą kotliną Raby, wspięło się gniazdo dzikich Gorców.(...) Samotnie stoją nad wzgórzami. A wyżej jeszcze nosi głowę ojciec ich rodu, zasępiony Turbacz. Nie wiadomo kto go chrzcił i skąd mu to miano. Może stąd, że turbanem mgły przed deszczem owija łysą głowę, albo raczej, że widywano go zawsze w turbacji wiecznej.
- Autor: Władysław Orkan, W roztokach
- Od Turbacza wieje wiatr, niesie nam tę wieść,
Że tej nocy szczyty gór, pokrył biały śnieg.
A w dolinach piękna jesień, złote liście lecą z drzew,
Od Turbacza wieje wiatr, niesie zimy wiew.- Autor: Andrzej Mróz, muzyka i słowa, piosenka Od Turbacza
- Widok z Turbacza na wszystkie strony przecudny, obszarem, który zajmuje i bogactwem rozmaitości. Nie miałem jeszcze w swym życiu podobnego widoku.
- Autor: Seweryn Goszczyński, Dziennik podróży do Tatrów
- Wysedek na Trubac, jus poziyrom z góry
jakie haw piykności, posły paść sie chmury- Autor: Jan Fudala, Z Trubaca...
Zobacz też: