Teatr Powszechny w Warszawie

Grano prawie wszystko – klasykę polską i światową, nowości z Paryża i Nowego Jorku, prapremiery utworów polskich. Od czasu do czasu coś dla honoru domu, najczęściej zaś to, na co przychodziła publiczność: komedie nierzadko farsy.
- Autor: Cezary Niedziółka, Powszechny 1945–1970
- Źródło: Teatr Powszechny w Warszawie 1945–1975–1995, pod red. Doroty Buchwald i Cezarego Niedziółki, Warszawa 1995, ISBN 8390463202

Pierwsze przedstawienie miało być mocnym uderzeniem. Miało zapowiadać charakter teatru w jego dalszej działalności i z miejsca podbić widzów. (…) Trzeba było dobrze obmyślić wybór sztuki ważkiej – jak przystało na inaugurację – przez swój ciężar gatunkowy i zarazem atrakcyjny dla widzów przez żywą dla nich tematykę i frapujący kształt przedstawienia.
- Autor: August Grodzicki, Współczesny i myślący
- Źródło: Teatr Powszechny w Warszawie, pod. red. Magdaleny Ciesielskiej i Cezarego Niedziółki

Teatr Powszechny stawia sobie za cel nadrzędny realizację szeroko pojętego repertuaru współczesnego, który wyraża poglądy zespołu artystycznego Teatru na temat podstawowych problemów moralnych, społecznych i politycznych, jakie nurtują nasz kraj. (…) wypowiada się w obronie wolności narodu i jego tradycji niepodległościowych, ideałów demokracji i poszanowania praw jednostki.
- Autor: Zygmunt Hübner, Projekt deklaracji programowej Teatru Powszechnego
- Źródło: Teatr Powszechny w Warszawie 1945–1975–1995, op. cit.