Tathagata

Tathagata (pol. Ten, który tak się manifestuje) – określenie, którego Budda Siakjamuni używał wobec siebie jako Buddy uniwersalnego (manifestacji Absolutu) pojawiającego się cyklicznie w świecie.

• Ciało Tathagaty powinno być określane jako, w swej esencji, podobne przestrzeni, niewidzialne, przekraczające zakres widzenia – tak należy postrzegać Absolutne Ciało. Niepojęte, przekraczające sferę myśli, nieoscylujące między błogością i cierpieniem, przekraczające iluzoryczne rozróżnienia, nieumiejscowione nigdzie (...), przekraczające namiętności, niepodzielne, przekraczające nienawiść, stabilne, przekraczające zaślepienie, wyjaśniane poprzez znamiona pustki, niezrodzone, przekraczające narodziny, wieczne z punktu widzenia zwykłego doświadczenia, nierozróżnialne w aspekcie Nirwany, opisywane słowem „niewysłowione”, uspokajające w głosie, jednorodne w odniesieniu do konwencjonalnej Prawdy, konwencjonalne w odniesieniu do Absolutnej Prawdy – zgodny z prawdziwą nauką Absolut.
  • Autor: Budda Siakjamuni
  • Źródło: Sutra Królewskiego Samadhi

• Tathagata rodzi się od czasu do czasu w świecie jako Arhat, zupełnie oświecony, bogaty w mądrość i dobroć, Błogosławiony, Budda. Doskonale zna wszystkie światy i jest niedoścignionym przewodnikiem zbłąkanych śmiertelników, nauczając bogów i ludzi. Jego zrozumienie wszechświata jest takie, jakby go oglądał twarzą w twarz.(...) wie wszystko o wszystkich stworzeniach(...) a wiedzę tę czyni zrozumiałą i naucza jej innych. Prawda, którą głosi, jest cudowna w swym początku, cudowna w swym rozwoju i cudowna w swym spełnieniu: propaguje wzniosłe życie w całej swej czystości i doskonałości.
  • Autor: Budda Siakjamuni
  • Źródło: XIII, 40 Digha Nikaya