Szron

Oszronione drzewo

Szron – warstwa kryształków lodu powstałych z zamarzającej pary wodnej osadzająca się na przedmiotach.

• Grzmot w kwietniu – dobra nowina, już szron roślin nie pościna.
  • Opis: przysłowie polskie
  • Źródło: Samuel Adalberg, Księga przysłów, przypowieści i wyrażeń przysłowiowych polskich, wyd. Druk.E. Skiwskiego, Warszawa 1889–1894, s. 255.

• Hu! Hu! Ha! Nasza zima zła!
  Płachta na niej długa, biała,
  W ręku gałąź oszroniała,
  A na plecach drwa…
  Nasza zima zła!
  • Autor: Maria Konopnicka, Zła zima

• Serca gwiazd – twardy lód.
  Pod żarem schowany szklany chłód.
  Serca gwiazd – twardy lód,
  Pod złotym morzem ognia,
  Lęk się czai, tak jak zbrodnia
  Serca gwiazd – diament, szron,
  Świeć gwiazdo samotna, blask swój chroń,
  Chroń swój chłód – dobrze wiesz,
  Że miłość znaczy śmierć.
  • Autor: Jonasz Kofta, Serca gwiazd

• Starsi panowie, starsi panowie,
  Starsi panowie dwaj,
  Już szron na głowie, już nie to zdrowie.
  A w sercu – ciągle maj!
  • Autor: Jeremi Przybora

• Wiatr strącał im
  na głowy gwiazdy
  które osiadały
  we włosach jak szron
  • Autor: Małgorzata Hillar, O sowie