Szolem Alejchem

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Szolem Alejchem (1907)

Szolem Alejchem (właśc. Szolem Rabinowicz; 1859–1916) – żydowski pisarz, drugi z klasyków literatury jidysz, pisał również po hebrajsku i rosyjsku.

Dzieje Tewji Mleczarza[edytuj]

 Poniżej znajdują się wybrane cytaty, więcej znajdziesz w osobnym haśle Dzieje Tewji Mleczarza.
  • Rozum i skrucha to zawsze dwie rzeczy, które zjawiają się zawsze zbyt późno.
  • Skruchę? Za późno! Gałązka raz zerwana z drzewa musi uschnąć! Liść, który spadł z drzewa, musi zbutwieć.
  • Te baby, wiecie, to wam nie bagatelka! Byle co – już płaczą! Tanie łzy mają!

Notatki komiwojażera[edytuj]

(tłum. Jakub Appenszlak)

  • (…) dowiedziano się u nas w Kodniach (u nas wiedzą o wszystkim), że córka bogacza z Kaszewarewki, Icka Borodenki, zachorowała – nie daj Boże! – ciężko. Na czym polega jej choroba? Co tam dużo gadać: miłość. Zakochała się w chrześcijaninie, ten ją odtrącił, więc zażyła trucizny (…).
    • Źródło: Najszczęśliwszy człowiek w Kodniach, s. 10
  • Najgorszy wróg nie wyrządził wam w życiu tyle złego, ile człowiek może uczynić sam sobie.
    • Źródło: Gimnazjum, s. 53
  • Wracamy właśnie stamtąd, dokąd wy jedziecie. Wypłakaliśmy już nasze oczy, teraz kolej na was. Trzeba wam zrobić miejsce.
    • Źródło: Powrót na cmentarz, s. 29

Inne[edytuj]

  • Człowiek jest jak stolarz. Stolarz żyje, żyje, a potem umiera. Tak też bywa z człowiekiem.
    • Źródło: Z jarmarku, Wydawnictwo Dolnośląskie, 1989, s. 25.
    • Zobacz też: stolarz
  • Godzien politowania mężczyzna, o którym wydaje sąd kobieta.
    • Źródło: „Nowe książki”, Wiedza Powszechna, 1984, s. 50.
  • Szanujący się pisarz żydowski powinien umierać z głodu. Ja, niestety, umieram z pragnienia…
    • Źródło: Horacy Safrin, Przy szabasowych świecach. Wieczór drugi, Wydawnictwo Łódzkie, Łódź 1981, s. 173.