Stefan Szczygłowski

Stefan Szczygłowski (ur. 1952) – polski poeta i prozaik.

A nasze pałace wyglądają tak bez zbędnego minimum bez niezbędnych kolumn stiuków pilastrów właściwie bez okien dokładnie mówiąc bez ścian sufitów nawet najmniejszych i froterowanej posadzki ogromny jednak jak wolność przestrzeni majestatycznych jak majaki nocne i dzienne ale wieczorem między papierowymi horyzontami jak śliwka w kompost wpadliśmy i to na dłużej niż zakładał nienapisany nigdy przez nikogo scenariusz wypełniony ten nasz pałac muchami szafirowymi i świecącymi w słońcu odwłokami…
- Źródło: „Zaharapka” czyli ściema hip-hopowa (2007)

Ile cię cenić trzeba nie wiem
Zbyt oczywisty aby doceniony
Jesienny władco beżowych pól –
- Źródło: Kartoflanka, Poezja i Gwiazdy (2000)

Jestem zamknięty, chociaż ciągle się otwieram,
Otwarcie mówiąc to wciąż się zamykam.
- Źródło: W te i we w te w tomie Przed Po (2003)

Każdy człowiek jest ślepy, tylko słońce
świat mu pokazuje, takim jakim nie jest.
W swoim trwałym mroku kruchym
za wcześnie i za późno zawsze.
- Źródło: Jest w tomie No właśnie (2001)

Na dworcu w, pośrednik handlu
Nieruchomościami oferuje działkę
Rekreacyjną oczywiście. Nic na niej
Nie można będzie zbudować…
- Źródło: Podróż za jeden w tomie Poezja i Gwiazdy (2004)

Na mocy okólnika
Z wyroku ustawy
Kropla człowieka
drążąca skałę.
- Źródło: Urząd w zbiorze Wybór wierszy laureatów 1993–1997 (1997)

Polsko dziadowizno obca jesteś jak choroba ile
Cię lekceważyć trzeba ten tylko się dowie kto cię
Zyskał dziś klęskę twoją w całej brzydocie
Czytam…
- Źródło: Wstęp w tomie Co ci (2001)

Prawdziwy sen zaczyna się dopiero rano
Jak lustro księżyca…
- Źródło: Dziesiąty w tomie Co ci (2001)
- Zobacz też: sen

Szkliste, wytrzeszczone oczy fok patrzyły, nie widząc nikogo poza sobą, a one same, szykownie ubrane jak na ślub albo przyjęcie noworoczne, robiły zakupy. Ich bezszyjne łby, kuliste czaszki, niekiedy ubrane w kapelusze i zmyślnie zawiązane chusteczki, tworzyły uliczny klimat zupełnie odmienny od mojego podłego nastroju. Foki, zajęte sobą i o sobie tylko myślące, nie zwracały na mnie najmniejszej uwagi; przesiadywały przy stolikach w poczekalniach, czytając z mordami zanurzonymi w gazetach wszystko to, co focze.
- Źródło: pl. iplok (2005)

Ta pora zawsze jest nie w porę i czas nie o
Swoim czasie.
- Źródło: Pora śpieszna w tomie Przed Po (2003)
- Zobacz też: czas

Ta twarz zza okna – z liści i połączonych ze sobą gałęzi, zielona na wiosnę, potem żółknąca i czerwieniąca się, jakby zrobiła coś, czego powinna się wstydzić, rozgadana, kiedy padał deszcz – była jedynym, pewnym człowiekiem, na którego mogliśmy liczyć. To nic, że zimą odchodziła, nie wiadomo gdzie, zostawiając czaszkę czarnych gałęzi. Nie wiadomo po co odchodziła. Zostawaliśmy na te sztywne i zimne miesiące sami jak palec… Źle nam było z zimą i zimie też z nami nie najlepiej pewnie było, kto to wie. Jednak najbardziej podczas zimy doskwierał mnie i Pliplokowi brak znajomej i bliskiej nam twarzy, która już od przedwiośnia codziennie aż do późnej jesieni czekała pomiędzy gałęziami i jakoś dziwnie, zielono uśmiechała się do nas, wystraszonych nastaniem poranka, którego się baliśmy. Jakby nam chciała dodać otuchy i zupełnie tak, jakby wszystko o nas wiedziała. Nawet to, czego my o sobie nie mogliśmy, z braku refleksji nad sobą, domyślać się i wiedzieć.
- Źródło: pl. iplok (2005)

To wszystko co poza nami co
Przed nami obok to mniej niż nic.
- Źródło: Nic w tomie Zasłony (1981)

Tylko to czego nie ma, jest nieobecne obecnie.
- Źródło: Tylko jeden w tomie Przed Po (2003)

Ty o ciężarze właściwym
Właściwym tylko tobie o
Barwie oczu podobnej do trawy
Lub piwa…
- Źródło: Właściwości chemiczne w tomie Zasłony (1981)

W lekkiej sytuacji, kiedy odeszło już
wszystko co było ci niepotrzebne w codziennych
potrzebach.
- Źródło: W tej w tomie No właśnie (2001)

Wszystkie zwierzęta wśród nas
Mają swoich ludzi.
- Źródło: Wśród nas w tomie Zasłony (1981)

W zielonej głowie wysoko pod koroną
Rodzą się pytania o których
Zielonego pojęcia nie mamy -- -
- Źródło: Dąb w tomie Zasłony (1981)

Zawsze się znajdzie ktoś kto się zgubił.
- Źródło: Na twarzy w tomie Przed Po (2003)

Żyjemy na brudno bez żadnych
poprawek…
- Źródło: Błędy w tomie Zasłony (1981)

O Stefanie Szczygłowskim

Stefan Szczygłowski, jak mało który poeta, jest krańcowy i maksymalny.
- Autor: Maciej Melecki, okładka tomu poezji Stefana Szczygłowskiego Przed Po, 2003

… To tak jakby Białoszewski pisał sonety. Dużo w niej naszej codzienności i rzeczywistości.
- Autor: Józef Baran, okładka tomu poezji Stefana Szczygłowskiego Przed Po, 2003

Podziwiałem jego wiersze w czasach „Radaru”. Był chyba najbardziej wyrazisty z nas. I dalej jest wyrazisty, ale jakoś słabo czytelny w świetle dzisiaj modnych poetyk. I ta jego nieczytelność to słabość albo siła…
- Autor: Karol Maliszewski, okładka tomu poezji Stefana Szczygłowskiego Przed Po, 2003