Stefan Chwin

Stefan Chwin (pseud. Max Lars; ur. 1949) – polski powieściopisarz, krytyk literacki, eseista, historyk literatury i grafik.

Lud polski to jest niedzielna msza i tygodniowa porcja tabloidów, obrona dziecka poczętego i porno w domowym internecie, pielgrzymka na Jasną Górę i codzienny język brudnych przekleństw, miłość do Ojczyzny i twarde pragnienie, by z Ojczyzny wyjechać na zawsze gdzieś, gdzie będzie lepiej, nienawiść do Niemców i pragnienie, by pracować u Niemca, bo dobrze płaci, chociaż jest potomkiem Hitlera, stawianie talerza dla wędrowca na wigilijnym obrusie i ochota, by walnąć kijem bejsbolowym „ciapatych”, którzy uciekają do Europy przed straszną wojną w Syrii. Lud polski – takie jest moje podejrzenie – nie lubi wolności.
- Źródło: Samotność mędrka, „Gazeta Wyborcza”, 29–30 października 2016, nr 254, s. 24.

Podczas pracy nad Hanemannem wiele razy miałem dziwne wrażenie, że wchodzę do świata, w którym już kiedyś byłem, że rozpoznaję dawne miejsca, ulice, drzewa, przedmioty, ludzi. Tak jakbym to wszystko już kiedyś widział.
- Źródło: culture.pl

Prawda historii łączy się tu z legendą, a losy bohaterów opromienia światło mitu, dając wizję poruszającą i wieloznaczną. Ta pozornie historyczna opowieść dotyka rzeczy współczesnych dużo bardziej niż niejedna opowieść współczesna.
- Opis: o utworze Panna Ferbelin.
- Źródło: culture.pl

Katolicyzm swoją powszechność zawdzięcza między innymi temu, że nie trzyma się wyłącznie arcydzieł Leonarda da Vinci czy El Greco, ale posługuje się także kiczem religijnym, który się podoba milionom prostych ludzi.
- Źródło: Dziennik Bałtycki

Na wszystkie ruchy masowe trzeba patrzeć ostrożnie, nawet jeśli wydają się nam absolutnie szlachetne i bezgrzeszne. Bo ludzie są tylko ludźmi.
- Źródło: Dziennik Bałtycki

Cytaty z utworów

Czasami się wyjeżdża, czasami się zostaje. A miasta wszędzie podobne. I ludzie też. Za dnia weseli, szczęśliwi, mocni, a w nocy zasnąć nie mogą…
- Źródło: Esther

Przecież nic nas nie potrafi nasycić. To może być dowód, że istnieje inny świat. Bo dusza rwie się zawsze tam, gdzie nas nie ma. Ten świat jej nie smakuje.
- Opis: wspomnienie Aleksandra o słowach Jana.
- Źródło: Esther, Gdańsk 1999, s. 31.

W takie godziny – bezwietrzne, ciemne od szarej wilgoci – serce daremnie zwraca się ku jaśniejszym pamiątkom życia, traci wiarę, że to, co zdarzyło się kiedyś, można jeszcze naprawić.
- Źródło: Esther, Gdańsk 1999, s. 31.