Przejdź do zawartości

Stanisława Celińska

Dodaj linki
Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Stanisława Celińska
w Opolu w 2009

Stanisława Celińska (ur. 1947) – polska aktorka i wokalistka.

Wypowiedzi

[edytuj]
  • Aktor musi pamiętać, co go ukształtowało, skąd wyszedł i jaką drogę odbył. Picasso przecież potrafił namalować konia.
  • Aktor powinien się bronić przed stawianiem kropki nad „i” w budowaniu postaci. Trzeba zostawić jej jakąś przestrzeń. Czasem łapię się na tym – to dotyczy zarówno pracy mojej, jak i kolegów – że kiedy na scenie powiem: „Wiesz, ten moment jest dobry”, to zostaje to dookreślone i zaczyna być sztuczne.
  • Alkoholizm jest oznaką pewnej niedojrzałości. Obrazem tego, że człowiek nie może sobie poradzić z samym sobą. Nie wie, co się z nim dzieje, ucieka. Często szukając ratunku, uwiesza się innych, dręczy ich, nie zdając sobie sprawy, że to do niczego nie prowadzi. Mnie w wyjściu z tej choroby bardzo pomogła wiara w Chrystusa.
  • Był to uroczy, niezwykle wrażliwy na otaczającą go rzeczywistość, bardzo inteligentny człowiek. Wszyscy wskazywali tu na komedię jako swego rodzaju opozycję wobec filmów będący wtedy na topie, traktując ją trochę po macoszemu. Tymczasem one, zyskały status obrazów kultowych. Jego podpatrywanie codzienności do dziś ma odbiór nawet u młodzieży. Oglądając te filmy, wiele w nich sytuacji wydaje się być absurdalnymi, były one jednak prawdziwe.(...) Był to luksus pracy, gdzie reżyser doskonale wiedział, co jest śmieszne i jak to zrobić. Czułam, że jestem w dobrych rękach.
  • Co jakiś czas muszę coś zmieniać. Jestem tak zwanym niespokojnym duchem, szybko się nudzę i w związku z tym muszę próbować nowych rzeczy. Zresztą dla samej psychiki aktora ważne jest, aby miał on taką możliwość. Ja bardzo głęboko wchodzę w postaci i kiedy gram dużo dramatycznych ról, potem źle się to na mnie odbija. Dopiero wtedy zaczynam się dobrze czuć, kiedy mogę przekładać to wcieleniami komediowymi.
  • (...) jeśli chodzi o marzenia, zawsze chciałam zagrać, szczególnie przeze mnie podziwianą, Marię Curie Skłodowską. To dlatego, że jeszcze zanim zostałam aktorką, wahałam się czy nie wybrać na przykład fizyki. Wtedy moją ukochaną postacią była właśnie Curie-Skłodowska. Chciałabym zagrać kobietę mądrą, głęboką, mającą – właściwie – mózg mężczyzny, która byłaby osobą inteligentną, nieustannie poszukującą prawdy, twórczą. Sama jestem kimś, kto w swoich rolach jest taką właśnie Skłodowską, poszukuję prawdy. Zawsze strasznie głęboko kopię, aby wydobyć ją z postaci, w które się wcielam. Fascynuje mnie akurat bardzo dogłębna analiza.
  • Każdy tekst jest dla mnie strasznie ważny, bo nad każdym muszę popracować, więc nie mam swoich faworytów. Nawet piosenki, które powtarzam, będą brzmiały inaczej, ponieważ są w innym kontekście.
  • Mówi się przy tym różnie o serialach, myślę jednak, że akurat Samo życie utrzymuje przyzwoity poziom, o co zresztą wszyscy mocno zabiegamy już od kilku lat. Jest to serial dla ludzi, którzy nie mają łatwego dostępu do kin czy teatru, jednak obserwując historię naszych bohaterów, na ich przykładzie mogą próbować rozwiązywać swoje własne problemy.
  • Teatr jest i tu i teraz. Czegoś raz zagranego podczas jednego spektaklu, nie można już powtórzyć. Pomyłki nie są wskazane. Dobrze, jak się trafia w same dziesiątki, co się jednak nigdy nie udaje. Tymczasem w kinie takich trafień można wykonać dosyć sporo. Z drugiej strony, na przykład serial, może być też swego rodzaju relaksem, zwłaszcza kiedy mam świadomość, że zawsze mogę coś powtórzyć. Jest to też inna praca, o dziwo mniej stresująca. Kiedy gram wieczorem w teatrze, cały dzień zostaje podporządkowany temu wystąpieniu. Muszę do chwili spektaklu bardzo się pilnować, szczególnie w sferze emocjonalnej. Nie może mi zabraknąć potem, na przykład łez... Tego dnia trzeba także uważać na dietę. Teatr jest swego rodzaju zakonem. Natomiast w serialu czy filmie czuję po prostu większy luz. To znaczy dzisiaj, ponieważ w czasach kiedy wystarczało taśmy jedynie na dwa duble, już tak lekko nie było.
  • Teatr Współczesny to moja baza, a Erwin Axer, można powiedzieć, to mój teatralny ojciec.(...) Często zmieniałam teatry, ale tych pierwszych pięć lat we Współczesnym to bardzo ważny okres w moim życiu. Uczyłam się dogłębnego analitycznego sposobu myślenia. Musiałam dokładnie wszystko wiedzieć o swojej postaci, dlaczego wychodzę na scenę i dlaczego mówię akurat ten tekst. Axer tego wymagał, co mnie cieszyło, bo chciałam być perfekcyjna
  • Wystartowałam świetnie. W 1969 roku Erwin Axer zaangażował mnie do Współczesnego. Był to teatr znakomitości (...) Grałam Akulinę w Potędze ciemności Tołstoja. Zapytałam Axera, jak mam to grać. Odpowiedział: 'nie wiem, sama sobie poradzisz'. Po jednym z przedstawień niechcący usłyszałam, jak mnie chwali. Nie dosłuchałam do końca. Uciekłam z teatru. Po projekcji Krajobrazu po bitwie w Cannes niektórzy krytycy pisali, że należy mnie uhonorować obok Moniki Vitti. Dlaczego – myślałam w popłochu – przecież ja jeszcze nic nie umiem. A zaraz potem dostałam nagrodę w Opolu za piosenkę Ptakom podobni.
    • Źródło: Przemysław Szubartowicz, „Trybuna”, 1–2 kwietnia 2000

Cytaty z piosenek wykonywanych przez S. Celińską

[edytuj]
  • A żeby schudnąć i swe krągłości
    Spłaszczyć w tym celu pości
    Jest kłębkiem dygocących nerwów
    Niechaj mnie nikt nie pyta, która
    I jaka to najnowsza dieta
    Wiem tylko, że to nie ta
    Co tamtym razem
    Ileż ich było do tej pory
    Ser plus surowe kalafiory
    Potem maślanka plus banany
    Potem pomidor rozbabrany
    Sok cytrynowy z sacharyną
    Potem zasadą znów jedyną
    Było jeść to, co wzrasta na drzewach
  • Chcesz być zdrowy
    Starań dołóż
    Nie pij, nie jedz, nie cudzołóż
    Nie pożądaj, nie podglądaj
    Kochaj bliźnich i tak dalej
    A najlepiej nie żyj wcale
  • Ej, zdechlaki, wyglądacie wszyscy jak ten gość,
    Co pomylił się i nie w ten pociąg wsiadł,
    Ale wierzcie mi kochani, że tracicie tylko czas,
    Bo w rozkładzie ten jedyny pociąg jest.
    • Źródło: „Blues konduktorski”, sł. Jacek Stanisław Buras
  • Jest nadzieja
    Co choć zbita z tropu
    Wciąż powraca aby nas odmienić
    Tak potrzebna do wysokich lotów
    I bezcenna gdy chodzisz po ziemi
    • Źródło: „Nadzieja”, sł. Dorota Czupkiewicz
  • Nie martw się, kolego, że zostaniesz czasem sam,
    Na ostatniej stacji czekać będę ja!
    • Źródło: „Blues konduktorski”, sł. Jacek Stanisław Buras
  • Nikt nie domyśla się nawet
    Że coraz mniej rzucam cienia
    Tak jakby coś się skończyło
    Na przykład śmieszne złudzenia
    • Źródło: „Znikanie”, sł. Dorota Czupkiewicz
  • Od wczoraj już nie szukam twoich drzwi, to cud,
    Pamięć byle groszem przekupuję
    I może też przekupię mrzonką złotą głód,
    Góry i pagórki przeskakuję.
    • Źródło: „Dziurawy but na każdą z dróg”, sł. Janusz Wiśniewski
  • Są gusta i gustki.
  • Uśmiechnij się, jutro będzie lepiej!
  • Uwierz, że rodzi się w krzyku
    Codziennie tysiąc Yoricków
    I płyną w ciemnej topieli
    Przez świat ławice Ofelii
  • Wolna od tremy,
    Bo wysłuchana,
    Chodzę po ziemi,
    A nie po ścianach.
    • Źródło: „Bo ściany mają usz”, sł. Dorota Czupkiewicz
  • Wytracam ostrość w tępym tłumie
    Frajerstwa, co nic nie rozumie
    Półgębkiem, cichcem, krzywym ryjem
    Wasza wśród obcych ale żyję
Uwaga: W dalszej części znajdują się słowa powszechnie uznawane za wulgarne!
  • Kiedy wam każę pieprzyć szkołę,
    Łapię duchową więź z matołem,
    Matoł się zaraz czuje lepszy,
    Gdy artysta też go wypieprzy!
    Kretyn kocha Olusię Bajer,
    Bo wierzy w wielką kasę za frajer.
    A prymitywa ciężko zachwyci
    Lekko wytarty żarcik o rzyci.
    Całą resztę dogłębnie wzruszę,
    Gdy im powiem, że są geniusze!
    I ty, matole, też jesteś genialny,
    Chociaż nie wyglądasz...
    Kocham was, palanty!
    • Źródło: „Pieprzyć szkołę!”

Zobacz też

[edytuj]
Źródło: „https://pl.wikiquote.org/w/index.php?title=Stanisława_Celińska&oldid=570541”