Stanisław Czycz

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów

Stanisław Czycz (1929–1996) – polski poeta, prozaik, dramaturg.

Cytaty z utworów[edytuj]

  • Bo mimo wszystko
    czasem
    na moment
    nagle jakby brak mi powodów
    do mojej nieustającej radości.
  • Ciosy, które nawzajem sobie zadajemy, spadają na w własne nasze głowy.
  • Nie zwracaj się do mnie tak bojaźliwie nabożnie jakbym był jakiś książę a ty najpośledniejsza z jego nałożnic.
  • Płakać nie umiem już od dawna
    czyich więc łez był ślad na poduszce
    gdy się zbudziłem
  • Więc cóż macie
    cóż wy macie kochający
    Miłość to lęk

    Lęk
    Więc kocham ogromnie
    świat
    który świeci jak kropla

O Stanisławie Czyczu[edytuj]

  • Mam nadzieję, że twórczość Czycza zostanie ponownie odkryta, dostrzeżona i doceniona.
  • Na pewno jest jednym z największych pisarzy XX wieku.(...) myślę, że Stanisław Czycz będzie odkrywany, zdobywany i kochany jeszcze przez wiele przez wiele kolejnych pokoleń młodych czytelników.
  • Przeklęty poeta bezwzględnej, okrutnej epoki. Istnieje intensywnie, chociaż go już nie ma.
  • Przez pryzmat osobności, postrzegam twórczość Stanisława Czycza – jednego z najbardziej oryginalnych, ale właśnie przez to najbardziej osamotnionych pisarzy powojennej literatury polskiej.
  • (...) to był Ktoś w literaturze, i nie sądzę, żeby to miejsce mogło być przez kogoś innego zastąpione.
  • Żył na uboczu środowiskowej krzątaniny, towarzyskich układów, ploteczek, zanurzony w swoim odrębnym świecie twórczej wyobraźni, cierpliwie znoszący przeciwności losu. Prawdziwy Mistrz Cierpienia na scenie życia, już bez literackiej stylizacji.