Tadeusz Różewicz: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 21:21, 15 maj 2012

Tadeusz Różewicz (ur. 1921) – polski poeta, dramaturg, prozaik.

Ale kto zobaczy moją matkę
w sinym kitlu w białym szpitalu
która trzęsie się
która sztywnieje
z drewnianym uśmiechem
z białymi dziąsłami

Która wierzyła przez pięćdziesiąt lat
a teraz płacze i mówi:
„nie wiem... nie wiem”
- Źródło: Ale kto zobaczy [w:] Słowo po słowie, Wyd. Dolnośląskie, Wrocław 2003, s. 19.

Byli szczęśliwi
dawniejsi poeci
pod liściem dębu
śpiewali jak dzieci

A nasze drzewo
w nocy zaskrzypiało
I zwisło na nim
pogardzone ciało
- Źródło: Drzewo [w:] Słowo po słowie, Wyd. Dolnośląskie, Wrocław 2003, s. 62.

Czy można pisać
o miłości
słysząc krzyki
zamordowanych i pohańbionych
czy można pisać
o śmierci
patrząc na twarzyczki
dzieci
- Źródło: Świadek

Dniu mój
brylancie najpiękniejszy w świecie
domie złoty
błękitny wielorybie
łzo w moich oczach
- Źródło: Moje usta [w:] Słowo po słowie, Wyd. Dolnośląskie, Wrocław 2003, s. 64.

Dzieciństwo jest jak zatarte oblicze
na złotej monecie która dźwięczy
czysto.
- Źródło: Kasztan [w:] Słowo po słowie, Wyd. Dolnośląskie, Wrocław 2003, s. 17.

Jak my się kaleczymy
roztargnieni spieszący się
jak my się kaleczymy
wzajemnie okrutni w skupieniu czujni
nieomylni w zadawaniu ciosu

Jak dobrze Jestem z tobą
tak mi serce bije
myślałem człowiek
nie ma serca.
- Źródło: Jak dobrze [w:] Słowo po słowie, Wyd. Dolnośląskie, Wrocław 2003, s. 22.

Kaliban niewolnik
nauczony ludzkiej mowy
czeka

z pyskiem w gnoju
z nogami w raju
obwąchuje człowieka
czeka
- Źródło: Nic w płaszczu Prospera, 1962

Leżałem w ubraniu na łóżku i myślałem o tym, że stoją tu różne meble, leżą książki, wiszą obrazy, ale to wszystko nie ma sensu. Ja też tu leżę i tez nie mam sensu.

Mam dwadzieścia cztery lata
ocalałem
prowadzony na rzeź
- Źródło: Ocalony [w:] Słowo po słowie, Wyd. Dolnośląskie, Wrocław 2003, s.9.

Na piaskach
moich snów
ktoś nakreślił znak
ryby
i odszedł

Nagle otworzy się okno
i matka zawoła
już czas wracać

Nasza mała stabilizacja.
- Źródło: Świadkowie albo Nasza mała stabilizacja, 1962

Nic mi nie jest dajcie
mi spokój. Z głową w dłoniach
tak siedzę i siedzę. Jakże im
opowiem o tej długiej
i splątanej drodze.
- Źródło: Powrót

Nic nadchodzi
nic w czarodziejskim płaszczu
Prospera
nic z ulic i ust
z ambon i wież
nic z głośników
mówi do niczego
o niczym

nic płodzi nic
nic wychowuje nic
nic czeka na nic
nic grozi
nic skazuje
nic ułaskawia
- Źródło: Nic w płaszczu Prospera, 1962

Od kilku lat
proces umierania poezji
jest przyspieszony.
- Źródło: Twarz. Od jakiegoś czasu, 1964

Polityka zmieni się w kicz, miłość w pornografię, muzyka w hałas, sport w prostytucję, religia w naukę, nauka w wiarę.
- Zobacz też: kicz, polityka, pornografia

Rozstępują się
straszliwe ciemności
nagromadzone nad światem
przez złych ludzi
kiedy w sercu
małego chłopca
świeci iskierka
miłości.
- Źródło: Przepaść

Szukam nauczyciela i mistrza
niech przywróci mi wzrok słuch i mowę
niech jeszcze raz nazwie rzeczy i pojęcia
niech oddzieli światło od ciemności.
- Źródło: Ocalony [w:] Słowo po słowie, Wyd. Dolnośląskie, Wrocław 2003, s.9.

Widzę szalonych którzy
chodzili po morzu
wierzyli do końca
i poszli na dno
- Źródło: Widzę szalonych [w:] Słowo po słowie, Wyd. Dolnośląskie, Wrocław 2003, s. 16.

więc to był jeden dzień
z tych najcenniejszych dni
które nigdy nie wracają
- Źródło: Moje usta [w:] Słowo po słowie, Wyd. Dolnośląskie, Wrocław 2003, s. 63.

Znów się udała ta sztuczka
naszej starej ludzkości.
- Źródło: Srebrny kłos. Udało się, 1955

O Tadeuszu Różewiczu

Centralnym punktem tego autobiografizmu [Różewicza] jest „małe miasteczko północy”. Radomsko, rodzinne miasto pisarza, to środkowa Polska, niczym się nie wyróżniająca. Na mapie nie jest żadnym punktem ogniskowym, to nie Wilno ani Lwów, Gdańsk, Kraków, a jednak bardzo polskie miejsce, przyrodniczo, kulturalnie, socjologicznie, geograficznie, krajobrazowo. Różewicz wychodzi z tego miejsca w świat, skomplikowany i przemieszany po drugiej wojnie światowej. Ale symbolicznie ciągle wraca do miasteczka, najważniejsze narracje zaczyna od punktu zero, punktu wyjścia.
- Autor: Wojciech Browarny
- Źródło: Małgorzata Matuszewska, Rok Tadeusza Różewicza, znawcy nas samych, „Polska Gazeta Wrocławska” nr 82, 8 kwietnia 2011, dodatek
- Zobacz też: Radomsko

Zobacz też

Matka odchodzi
Kartoteka

@@ Linia 19: / Linia 19: @@
 * Jak dobrze Jestem z tobą<br />tak mi serce bije<br />myślałem człowiek<br />nie ma serca.
 ** Źródło: ''Jak dobrze'' [w:] ''Słowo po słowie'', Wyd. Dolnośląskie, Wrocław 2003, s. 22.
+* Kaliban niewolnik<br />nauczony ludzkiej mowy<br />czeka<br /><br />z pyskiem w gnoju<br />z nogami w raju<br />obwąchuje człowieka<br />czeka
+** Źródło: ''Nic w płaszczu Prospera'', 1962
 * Leżałem w ubraniu na łóżku i myślałem o tym, że stoją tu różne meble, leżą książki, wiszą obrazy, ale to wszystko nie ma sensu. Ja też tu leżę i tez nie mam sensu.
 * Mam dwadzieścia cztery lata<br />ocalałem<br />prowadzony na rzeź
-** Źródło: ''Ocalony'' [w:] ''Słowo po słowie'', Wyd. Dolnośląskie, Wrocław 2003, s. 9.
+** Źródło: ''Ocalony'' [w:] ''Słowo po słowie'', Wyd. Dolnośląskie, Wrocław 2003, s.9.
 * Na piaskach<br />moich snów<br />ktoś nakreślił znak<br />ryby<br />i odszedł
@@ Linia 34: / Linia 37: @@
 * Nic mi nie jest dajcie<br />mi spokój. Z głową w dłoniach<br />tak siedzę i siedzę. Jakże im<br />opowiem o tej długiej<br />i splątanej drodze.
 ** Źródło: ''Powrót''
+* Nic nadchodzi<br />nic w czarodziejskim płaszczu<br />Prospera<br />nic z ulic i ust<br />z ambon i wież<br />nic z głośników<br />mówi do niczego<br />o niczym<br /><br />nic płodzi nic<br />nic wychowuje nic<br />nic czeka na nic<br />nic grozi<br />nic skazuje<br />nic ułaskawia
+** Źródło: ''Nic w płaszczu Prospera'', 1962
 * Od kilku lat<br />proces umierania poezji<br />jest przyspieszony.
@@ Linia 45: / Linia 51: @@
 * Szukam nauczyciela i mistrza<br/ >niech przywróci mi wzrok słuch i mowę<br/ >niech jeszcze raz nazwie rzeczy i pojęcia<br/ >niech oddzieli światło od ciemności.
-** Źródło: ''Ocalony'' [w:] ''Słowo po słowie'', Wyd. Dolnośląskie, Wrocław 2003, s. 9.
+** Źródło: ''Ocalony'' [w:] ''Słowo po słowie'', Wyd. Dolnośląskie, Wrocław 2003, s.9.
 * Widzę szalonych którzy<br />chodzili po morzu<br />wierzyli do końca<br />i poszli na dno