Koniak

Koniak

Koniak – rodzaj alkoholu.

• Dla świętego spokoju wszelako,
  że – niby – „w sercu rana”,
  wypiłem szklankę koniaku
  i chodzę zalany od rana.
  • Autor: Władysław Broniewski, Przyczyny pijaństwa
  • Źródło: Wiersze, Białystok 1993, s. 217.

• Oto kieliszek koniaku – rzekł z chorą fantazją Wilga – wypijcie, Pająk, na pewno nieczęsto teraz wam się taki koniak przydarza, co? – Faktycznie – rzekł Pająk. – Ludzie jakoś mniej wódkę w domu trzymają. Dostanie pierwszego pensję, popije i szlus. Pańskie zdrowie, dyrektorze! – Wypił, otarł rękawem usta i dodał: – Dobra wódka, nie wachowata. Jakaś ziołówka czy co? – Wilga spojrzał nań z pobłażliwą pogardą. – Koniak – rzekł – Martel. Trzy gwiazdki. W MHD nie dostaniecie.
  • Autor: Leopold Tyrmand
  • Źródło: Zły, Warszawa 2014, s. 395.

• Picie szlachetnych napojów jest czynnością ważną, a niekiedy nawet w życiu zasadniczą! Na progu „koniacznego zawoda” oczekuje gości Margan Sadrakjan, główny technolog fabryki, a raczej ormiański Colas Breugnon. Już za sam jego nos warto dać wiele, nie mówiąc o uśmiechu, który dowodzi całkowitego opanowania tajemnic natury ludzkiej. Natura ta lubi, kiedy przed jakąkolwiek ważniejszą rozmową wypije się szklaneczkę dobrego koniaku. (…) Tam, naprzeciwko, w fabryce win, powiadają o nich, że są „majstrami od psucia wina”. Tutaj odrzuca się piłeczkę: „Wino znaczy surowiec, koniak znaczy dzieło sztuki”. (Rzeczy dziwne lub całkiem oczywiste, 1959 r.)
  • Autor: Olgierd Budrewicz
  • Źródło: Trzynaście wiz, Warszawa 1961, s. 213.

• Port to jest poezja rumu i koniaku,
  Port to jest poezja westchnień czułych żon,
  Wyobraźnia chodzi z ręką na temblaku,
  Dla obieżyświatów port to dobry dom.
  • Autor: Halina Stefanowska, Port
  • Zobacz też: port, rum, wyobraźnia, żona