Szczęśliwego Nowego Jorku

Szczęśliwego Nowego Jorku – polski komediodramat z 1997 roku w reżyserii Janusza Zaorskiego. Scenariusz napisali Janusz Zaorski i Edward Redliński na podstawie powieści Szczuropolacy i dramatu Objawienie na Greenpoicie Redlińskiego.

Uwaga: W dalszej części znajdują się słowa powszechnie uznawane za wulgarne!

Wypowiedzi postaci

Alfons „Czemp"

• Ty mnie nie strasz, bo się zesrasz.

• Wolisz w kącie trzepać prącie?

Ignacy "Potejto"

• Jak wrócę, dzień-noc-dzień będziemy gadać, opowiadać.
  • Opis: do rodziny w kraju za pomocą nagrania wideo.

• Nie wiadomo, co ze mną robili – dupsko boli.
  • Opis: po powrocie do mieszkania po krótkotrwałym porwaniu i wykorzystaniu go przez nieznanych sprawców.

• Trzeba wierzyć. Niewierzącemu nie pomoże. A wierzącemu, jak zechce.

• Zęba sam sobie wyrwałem, żeby zaoszczędzić, a taki zabiera.

Janek "Serfer"

• Amerykanie nie udają szczęśliwych. Oni są.

• Te wasze obozy, cmentarze, pomniki. A wyburzyć! Parkingi porobić!

• Tak się tutaj mówi. Tato na alfonsa, a na dziewczynki córki.

• Twarz ma być częścią ubrania, a nie oknem duszy.

"Profesor"

• Fuck you, kartoflu zapyziały!
  • Opis: do Ignacego podczas sprzeczki.

• Nie wytrzymam. Ja chcę do Polski, kurwa mać!
  • Opis: po odcięciu mu palca przez wierzycieli.

• Kiedyś Murzyni, teraz Meksykanie, Portoryki i Polacy. Bo Ameryka potrzebuje bardzo dużo świeżego nawozu.

• Na świecie za dużo, z przeproszeniem, kurestwa. A czego za dużo, tanieje.

• Największym oszustwem komunizmu była nadzieja Zachodu, że tu jest szczęście, sprawiedliwość i wszystko.

Teresa

• Od Greenpoint to trzymany się z daleka. Greenpoint to Dziadowo.

• U nas też Ameryka, tylko gorsza – ceny amerykańskie, a zarobki polskie.

Zobacz też

• Nowy Jork
• USA