Antoni Lange

Antoni Lange

Antoni Lange (1861 lub 1863–1929), poeta, dramatopisarz i powieściopisarz polski okresu Młodej Polski.

Poezja

• A modlim się do grobu – nicestwa – i dżumy.
  • Zobacz też: religia

• Ale nasze bluźnierstwo to tylko modlitwa
  Rozpaczliwa i groźna jak ostatnia bitwa.

• Bo ja byłem chaosem, tak jak jest chaosem ten wiek, co mię zrodził.
  • Zobacz też: wiek XIX

• Bo tak się mrokiem oraz słońca złotem linia żywota wiecznie równoważy.
  • Zobacz też: życie

• Być – i walczyć – i cierpieć – i kochać swe rany!

• Czyż raz jeden tworzyłem, aby zwalić w złomy?
  • Zobacz też: poeta

• Dusze ludzkie – samotnice wieczne, samotnice – jak planety błędne.

• Ileż myśli, uczuć, zórz
  Zgasił we mnie wicher burz!

• Ja miałem rozkaz dany mi z wysoka
  Szukać cię w każdej postaci niewieściej.
  • Zobacz też: miłość

• Kto nie zbłądził w lesie, ten nie poznał lasu.
  • Zobacz też: przyroda

• Kto wie z jakich płomieni i z jakich popiołów powstaje to, co ciżba zowie lodowatem...
  • Zobacz też: świat

• Lecz, żem życie zbyt kochał, aby życia pragnąć.

• Może znajdę na ziemi jaką duszę bratnią,
  Co przeczyta i pojmie tę mą pieśń ostatnią,
  I, chociaż rozpacz moja czoło jej zasępi –
  Żałować może będzie, lecz mię nie potępi!

• Obok naszego życia płynie inne życie, jak gdyby drugie życie, życie mniej codzienne.

• Śmierć jest podróżą nad wszystkie podróże.
  • Zobacz też: śmierć

• W piersi naszej Chrystusy żyją i Nerony,
  W piersi naszej bogowie żyją i bydlęta:
  I duch nasz przebaczeniem cały przepełniony
  Nieraz się nienawiścią – jak burza – rozpęta.
  • Zobacz też: człowiek

• Wszystko ci dałem, bogini łaskawa;
  Jak drogi klejnot niech to skroń twą złoci.

powieść Miranda

• Bo nasze życie to wieczna odpowiedzialność i zatraciliśmy swobodę błądzenia.

• Jedną z form pamięci jest prawda, złudzenie jedną z form niepamięci.

• Jestem wrogiem rzeczywistości i cokolwiek w niej widzę, chciałbym w innych, lepszych formach zobaczyć.

• Mogą na innych gdzieś planetach przebywać istoty tyle od nas doskonalsze, że w stosunku do nas są jak bogowie. Takimi istotami zdali mi się ci ludzie, którzy mnie otaczali.

• Natura mści się za wydzieranie jej tajemnic. Od gniewu Artemidy giną Akteony.
  • Zobacz też: nauka

• Nauka współczesna dotarła do najdalszego pierwiastka, który nazwała protonem.

• Nie ma na świecie rzeczy niebezpieczniejszej niż realizacja jakiejś idei.

• Twórczość to umiejętne połączenie pamięci z niepamięcią.

• W momencie, gdy nasz duch tego żąda, zapomniane się zjawia i staje się mocą pamiętną. Otóż ten moment naszej woli to moment geniuszu twórczego.

• W przyrodzie nie ma rzeczy nadprzyrodzonych.

• Żaden Bóg na świecie nie może cofnąć czynów, które się stały i zmienić ich w niebyłe. Jest to granica wszechmocy bożej.

• Życie ludzkie płynie na dwojgu skrzydłach: jednym z nich jest pamięć, a drugim zapomnienie.
  • Zobacz też: pamięć

Tom W czwartym wymiarze

• Rousseau wzywał: powróćmy do natury! Nie przeczuwał, jakie huragany zawiera w sobie to wezwanie.
  • Zobacz też: natura, zło, rewolucja

• Sen - to moje realne życie: śpiąc, mam świadomość snu; żyjąc, nie mam świadomości życia.
  • Zobacz też: sen

• Śmiało rzec można, że w rewolucji [bożek] Pan się odrodził.

• To sen - tu ani śmierć, ani życie nie jest rzeczywiście rzeczywistym.

• Ciągle marzyło mi się, aby rozwinąć żywot mój w edycji poprawnej, doskonalszej niż poprzednia.

Esej

• Modernizm chce dzieła, które by się stało uniwersalnym, w którym zawarto by przeszłość, przyszłość i teraźniejszość, które by było architekturą, malarstwem, muzyką i poezją, epopeją, liryką i dramatem (…) w którym by się zlały sacra profanis, które by było naraz religią i kosmogonią, filozofią i psychologią, (…) mistyką i poezją, analizą i syntezą, które by było nie tylko kopią natury, ale i naturą samą, które by tak się z nią zlało, żeby znikły granice sztuki i natury
  • Zobacz też: sztuka, Młoda Polska

• Nauka, nie mogąc wytłumaczyć nieznanego, pozostawia w sercu naszego pokolenia czczość i próżnię

• Racja mych dziejów pozostaje przede mną ukryta
  • Zobacz też: historia

• Wyobraźnia to siła plastyczna ducha ludzkiego, połączenie rozumu z uczuciem
  • Zobacz też: wyobraźnia