Simone Weil

Simone Weil (1921)

Simone Weil (1909–1943) – francuska filozofka i mistyczka.

• [B]łędnie zarzuca się czasem mistykom używanie języka zakochanych. To oni są jego prawowitymi właścicielami. Inni mają prawo tylko go wypożyczać.
  • Źródło: Krzysztof Matuszewski, Mistycyzm zachodnioeuropejski – aproksymacje [w:] Jacek Szerszenowicz (red.), Skriabin: mistyczna droga muzyki, Akademia Muzyczna im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi, Łódź 2016, ISBN 978-83-60929-52-0, s. 99.
  • Zobacz też: mistycyzm

• Cała geometria wywodzi się z krzyża.
  • All geometry proceeds from the Cross.
  • Źródło: First and last notebooks, Oxford University Press, 1970, s. 98.
  • Zobacz też: geometria, krzyż

• Dobrowolne poddanie, jakie konieczność okazuje w stosunku do miłującej mądrości – to piękno.

• Istnieje coś jak gdyby wcielenie Boga w świat, a piękno jest Jego znakiem.

• Jeden z najlepszych rodzajów miłości to służyć kochanej tak, aby o tym nie wiedziała.

• Jest w nas chaos. Tacy się rodzimy. Uporządkować ten chaos to zniszczyć w nas stworzenie.

• Jestem zupełnie pewna, że jest Bóg, w tym sensie, że jestem zupełnie pewna, iż moja miłość nie jest złudzeniem.
  • Źródło: Krzysztof Matuszewski, Mistycyzm zachodnioeuropejski – aproksymacje [w:] Jacek Szerszenowicz (red.), Skriabin: mistyczna droga muzyki, Akademia Muzyczna im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi, Łódź 2016, ISBN 978-83-60929-52-0, s. 109.
  • Zobacz też: Bóg, miłość

• Jeśli miłość nie znajduje dla siebie żadnego przedmiotu, kochająca istota musi pokochać samą swoją miłość, pojętą jako coś zewnętrznego w stosunku do niej.

• Każdy we wszystkim chętnie okazuje posłuszeństwo miłości.

• Konformizm jest tym, co imituje stan łaski.

• Kto mieczem wojuje, ten od miecza ginie. Kto miecz odkłada – umiera na krzyżu.
  • Zobacz też: Kto mieczem wojuje, ten od miecza ginie

• Kultura to narzędzie w rękach profesorów, służące im do produkcji profesorów, którzy – kiedy przyjdzie ich kolej – będą produkować profesorów.
  • Zobacz też: kultura, profesor

• Masochiści podniecają się pozorem okrucieństwa, bo nie wiedzą, czym jest okrucieństwo – w ten sposób miłość staje się bezosobowa.

• Miłość Boga jest wtedy czysta, kiedy równą wdzięczność budzi w nas i radość, i cierpienie.

• Miłość nadprzyrodzona tylko wtedy może być praktykowana, wcielana i zamieniana w czyny, kiedy inne władze duszy są jej służebnicami, a samo ciało, za ich pośrednictwem, jej sługą!

• Miłość – czuć w całym sobie istnienie drugiej istoty.

• Miłować prawdę to znosić pustkę, a także pogodzić się ze śmiercią. Prawda jest po stronie śmierci.

• Nieszczęśliwi najbardziej potrzebują ludzi mogących poświęcić im swoją uwagę.

• Piękno: to, czego się nie chce zmieniać. Dobro: nie chcieć zmieniać czynem (nieinterwencja). Prawda: nie chcieć zmieniać myślą (poprzez złudzenie).
  • Źródło: Świadomość nadprzyrodzona. Wybór myśli
  • Zobacz też: piękno, dobro, prawda

• Pokora jest pewnym stosunkiem duszy do czasu. To zgoda na czekanie.

• Porządek społeczny nie może być niczym innym jak równowagą sił… Tylko równowaga unicestwia siłę.

• Potrzeba takiego życia zbiorowego, które, otaczając każdą istotę ludzką ciepłem, pozostawi wokół niej wolną przestrzeń i ciszę. Współczesne życie jest tego przeciwieństwem.

• Religia jako źródło pociechy jest przeszkodą prawdziwej wiary.
  • Źródło: Maria Janion, Niesamowita Słowiańszczyzna, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2007, s. 193.
  • Zobacz też: religia

• Są na ziemi trzy tajemnice, trzy rzeczy niepojęte. Piękno, sprawiedliwość i prawda.

• Sprawiedliwość i uczciwość są stałymi uciekinierami z obozu zwycięzców.

• Szaleństwo miłości nie szuka dla siebie wyrazu.

• Sztuka transpozycji prawd jest jedną z najważniejszych i najbardziej zaniedbanych.

• Świadome poddanie wszystkich naturalnych władz duszy miłości nadprzyrodzonej – to wiara.

• Teraźniejszość jest czymś, co nas wiąże. Przyszłość tworzymy sobie w wyobraźni. Tylko przeszłość jest czystą rzeczywistością.

• Trzeba chcieć albo tego, co konkretnie istnieje, albo tego, co zupełnie nie może istnieć, a jeszcze lepiej – jednego i drugiego.

• Trzeba tak kochać, jak świeci słońce.

• Tylko dla tego, kto znał choćby przez chwilę czystą radość, a stąd także smak piękności świata – bo to jedno i to samo – tylko dla niego nieszczęście jest czymś rozdzierającym.
  • C’est seulement pour celui qui a connu la joie pure, ne fût-ce qu’une minute, et par suite la saveur de la beauté du monde, car c’est la même chose, c’est pour celui-là seul que le malheur est quelque chose de déchirant. (fr.)
  • Źródło: Pensées sans ordre concernant l’amour de Dieu, Éditions Gallimard, Paryż 1962.

• Tylko przeszkody zaprzątają myśl i podniecają. Gdzie nie ma przeszkód, myśl nie znajduje oparcia.

• Za każdym razem, gdy znosimy ból, możemy sobie rzetelnie powiedzieć, że to świat, porządek świata wchodzi nam w krew.