Scooby Doo, gdzie jesteś?

Scooby Doo, gdzie jesteś? (ang. Scooby-Doo, Where Are You?) – amerykański serial animowany, pierwszy z serii Scooby Doo, wyprodukowany w latach 1969–1970 w wytwórni Hanna-Barbera dla stacji CBS.

Postacie

Kudłaty

A może się rozmyślił i poszedł straszyć w jakimś innym domu?
- Źródło: odc. 6, Co tu się dzieje

Nie ma nic lepszego niż kiełbaska... chyba że dwie kiełbaski.
- Źródło: odc. 24, Kto się boi wilkołaka

Nie mogło mnie spotkać nic gorszego. Zimny prysznic w zwariowanym domu.
- Opis: sam do siebie.
- Źródło: odc. 6, Co tu się dzieje

Są takie chwile, że zrobię wszystko za Scooby-chrupkę!
- Źródło: odc. 6, Co tu się dzieje

Wiem, że jak ktoś się boi, to trzeba go trzymać za rękę, ale żeby na rękach?!
- Opis: o Scoobym.
- Źródło: odc. 21, Spotkanie z jaskiniowcem

Zdaje się, że wymyśliliśmy nowy taniec! Nietoperzowy rock and roll!
- Opis: do Velmy, oganiając się od nietoperzy.
- Źródło: odc. 5, Przynęta dla porywacza

Velma

Chodźcie, wy strachajła!
- Opis: do Kudłatego i Scooby'ego.
- Źródło: odc. 17, Śnieżny duch

Damy sobie radę... bez tych efektów dźwiękowych. Dziękujemy.
- Opis: do Kudłatego, udającego lokomotywę.
- Źródło: odc. 5, Przynęta dla porywacza

Inni

Stój, bo cię zmumifikuję!
- Postać: „duch” Eliasza Kingstone'a.
- Źródło: odc. 6, Co tu się dzieje

Dialogi

Daphne (do siebie, słysząc kroki i trzymając nad głową wazon): Chyba ktoś idzie... (uderza wazonem w głowę przebiegającego obok niej Kudłatego): Kudłaty...!

Kudłaty (lekko oszołomiony po uderzeniu): O... cześć, Daphne... (upada na podłogę)

Velma (do Freda i Scooby'ego): Widzicie? Kudłaty znalazł Daphne!

Fred: Trochę przy tym ucierpiał... (do Kudłatego): Dobrze się czujesz?

Kudłaty (leżąc na podłodze): Tak, ale muszę dostać pięć... albo sześć kanapek.

Velma: To znaczy, że jesteś zdrowy.

Źródło: odc. 3, Spotkanie w zamku

Kudłaty (płynąc „pieskiem” po wywróceniu się łódki): Czekaj, Velmo! Uratuję cię!

Velma (stojąc w wodzie po kolana): Dzięki, Kudłaty. Może po prostu stąd wyjdziemy?

Kudłaty: O...a... tak. Dobry pomysł.

Źródło: odc. 8, Zabawy w lunaparku

Fred: Gdybyś coś znalazł, krzycz.

Kudłaty: Tak. Za chwilę będę krzyczał, nawet jak nic nie znajdę.

Źródło: odc. 4, Złoty interes

Fred: Jak tam wejdziesz, otwórz nam tylne drzwi.

Kudłaty: Dobra! Patrzcie, już tam wskakuję!

Słychać potężny rumor.

Velma: Aha. Przynajmniej wiemy, że jest w środku.

Źródło: odc. 1, Noc w muzeum

Daphne: Jedyna nadzieja, że Kudłaty i Scooby nas znajdą.

Velma: Liczyć na Kudłatego i Scooby'ego? O matko, wpadliśmy po uszy.

Opis: gdy Fred i dziewczyny byli uwięzieni w tajnej komnacie w chińskiej świątyni.
Źródło: odc. 19, Tajemnica Maski

Fred: Jest jeden sposób, żeby się tego dowiedzieć...

Kudłaty: Tak, iść do domu i przeczytać o tym jutro w gazecie!

Źródło: odc. 21, Spotkanie z jaskiniowcem

Velma: Jest jedno logiczne wytłumaczenie tych zjawisk.

Kudłaty: Niby jakie?

Velma: To nawiedzone miejsce.

Kudłaty: O, dzięki. Więc może posłuchajmy rady tego faceta i wynieśmy się stąd.

Scooby: Tak, tak, tak!

Fred: Nie. Nigdzie nie pójdziemy.

Kudłaty: Ale dlaczego?

Fred: Mamy trzy powody, stary. Pierwszy – nie boimy się przecież żadnych duchów. Drugi – warto się dowiedzieć, dlaczego chcą się nas pozbyć. Trzeci – nie mamy łodzi.

Kudłaty: Ten ostatni kapuję.

Źródło: odc. 3, Spotkanie w zamku

Velma: Kudłaty... Niematerialne wcielenia, istoty czy organizmy, uważane za widma, mary albo zjawy, jak zostało naukowo udowodnione, są zwykłą bajką. Innymi słowy – nie ma czegoś takiego, jak duch.

Kudłaty: Tak, ale czy duchy o tym wiedzą?

Scooby: Nie.

Źródło: odc. 22, Tajemnica starego pałacu

Velma (o mumii): Macie ją?

Kudłaty: Tak. Jest zamknięta w schowku.

Velma: To co teraz robimy?

Kudłaty: WIEJEMY!

Źródło: odc. 12, Scooby Doo i mumia

Fred: Mmm...! Ale te smażone kiełbaski pysznie pachną!

Velma: Już są gotowe. Gdzie nasze słynne obżartuchy? Nigdy nie spóźniają się na posiłek.

Daphne: Są tam, pod lasem. Usiłują rozłożyć nowy namiot Scooby'ego.

Źródło: odc. 24, Kto się boi wilkołaka

Velma: Mówiłam, że was uratuję.

Kudłaty: Wspaniale. Ale następnym razem, proszę, nie rób mi żadnych przysług.

Scooby: Tak! Tak! Żadnych przysług!

Źródło: odc. 16, Milion w spadku po upiornym dziadku

Kudłaty: Muszę być dzielny... Muszę być dzielny... Muszę być dzielny... Muszę... muszę chyba być wariatem! Uciekajmy!

Velma: O, nie, nic z tego! Będziesz dzielny bez względu na to, czy się boisz, czy nie!

Źródło: odc. 16, Milion w spadku po upiornym dziadku

Kudłaty: Myślałem, że przyszliśmy tu tylko po wiadro...

Velma: Nie czujesz tu tajemnicy?

Kudłaty: Niestety, czuję – bo by nas tu nie było.

Źródło: odc. 22, Tajemnica starego pałacu

Fred: Nie wygląda na Fantomasa...

Velma: Wygląda gorzej.

Źródło: odc. 20, Tajemniczy złodziej w banku

Velma (o Scoobym): No i co ty na to? Wytańczył się i zostawił nas.

Kudłaty: Tak. Ale musisz przyznać, że był niezły.

Źródło: odc. 12, Scooby Doo i mumia

Daphne: Ojej, chyba silnik się przegrzał!

Kudłaty: A ja myślałem, że robimy łaźnię parową.

Scooby: Ja też!

Źródło: odc. 22, Tajemnica starego pałacu

Daphne: Paskudny dzień wybrałeś na tę wycieczkę, Fred.

Fred: Jeszcze przed chwilą było ładnie. Nie wiem, co się stało.

Velma: Przecież to proste. W momencie, gdy ciśnienie spada, ciepłe morskie powietrze miesza się z chłodnym powietrzem znad lądu – następuje znaczne pogorszenie widoczności.

Fred: Pewnie masz rację, chociaż nie wiem, co powiedziałaś.

Velma: Powiedziałam, jak powstaje mgła.

Kudłaty (wyłaniając się spod pokładu łodzi): Upiłaś się?

Velma: Nie, Kudłaty. Lepiej idź spać.

Kudłaty: Co tam spanie! Szykuję sobie kanapkę, jakiej nie widzieliście!

Scooby oblizuje się.

Kudłaty (pod pokładem, patrząc na swoją kanapkę): Jaka cudna! Moja ulubiona – potrójnie złożona, z sardynkami, kremem czekoladowym i sałatą. Wspaniały wygląd, przepiękny zapach, cudowny smak. No to jemy!

Kudłaty otwiera usta, żeby ugryźć kanapkę, ale Scooby zjada ją w całości – nie licząc oliwki.

Kudłaty (patrząc na nędzne resztki swojego posiłku): Na szczęście zostawił mi oliwkę. (otwiera usta, ale Scooby ponownie zagląda pod pokład i zjada oliwkę): Z takim przyjacielem czeka mnie śmierć głodowa.

Źródło: odc. 3, Spotkanie w zamku

Velma: Przyjrzeliście się dobrze jego twarzy?

Kudłaty: No, pewnie! Mógłby nieźle zarobić, grając kostuchę w noworocznej szopce!

Źródło: odc. 18, W gościnie u doktora Jekylla

Kudłaty (zamknięty w czarodziejskiej skrzyni, przepiłowywanej na pół): Ratunku! Pomocy!

Velma: Kudłaty...?

Kudłaty: Ratunku!

Velma (zasłaniając oczy): O, Boże...! (odsłaniając oczy i widząc, że głowa „Kudłatego” jest sztuczna): Jak to? Więc to była tylko kukła?

Kudłaty (wyłaniając się z drugiej połowy skrzyni): Czy ktoś mnie wołał?

Źródło: odc. 3, Spotkanie w zamku

Profesor: To by był epokowy eksperyment, gdyby nam się udało odmrozić jaskiniowca!

Velma: Ja bym wolała, żeby pozostał zamrożony.

Źródło: odc. 21, Spotkanie z jaskiniowcem

Kudłaty: To którą drogą jedziemy?

Fred: Pojedziemy krótszą. Kończy się paliwo.

Kudłaty (tuląc się do Scooby'ego i trzęsąc się ze strachu): Straszny pałacu, już jedziemy...!

Źródło: odc. 22, Tajemnica starego pałacu

Velma: To pewnie był tylko wilk.

Kudłaty: Co to znaczy „tylko”?

Źródło: odc. 24, Kto się boi wilkołaka

Fred: To tylko drewniana maska.

Velma: Ktoś zrobił to celowo, żeby nas nastraszyć.

Daphne (spoglądając na Scooby'ego, który zemdlał ze strachu): I trzeba przyznać, że mu się udało.

Źródło: odc. 22, Tajemnica starego pałacu

Kudłaty: Trochę nierówny ten parkiet, prawda, Velmo?

Velma: Tak. Może dlatego, że cały czas depczesz mi po nogach.

Opis: podczas zabawy szkolnej na farmie.
Źródło: odc. 20, Tajemniczy złodziej w banku

Fred (czytając napis z nagrobka): „Tu leży Silas Long – pół człowiek, pół wilk”.

Kudłaty (próbując uciec razem ze Scoobym): A ja jestem pół żywy z przerażenia!

Fred (zatrzymując Kudłatego): Ej, wracaj. To może być bardzo ważny trop.

Kudłaty: Tak, zdaje się, że nasz trop właśnie poszedł coś zjeść.

Daphne: Patrzcie, tu jest mnóstwo śladów idących od grobu!

Kudłaty: Do licha, myślałem, że to zwykły wilkołak, a tu się okazuje, że to duch wilkołaka!

Źródło: odc. 24, Kto się boi wilkołaka

Kudłaty: Uciekajmy stąd!

Velma: Bez okularów nigdzie nie idę!

Źródło: odc. 5, Przynęta dla porywacza

Kudłaty: W takim razie rzućmy plastrem kiełbasy.

Daphne: Co?

Kudłaty: Orzeł to w prawo – i ja zjadam; reszka to w lewo – i też zjadam.

Velma: Jakim cudem masz orła i reszkę na plastrze kiełbasy?

Kudłaty: Orzeł będzie z musztardą, a reszka bez niej.

Velma (łapiąc się za głowę): Aleś to sobie wymyślił...! Ach... No, dobrze...

Opis: zgodnie z prawami fizyki, wypadłaby „reszka”, oznaczająca drogę, którą chcieli jechać Kudłaty i Scooby.
Źródło: odc. 22, Tajemnica starego pałacu

Velma: Weźmy się za ręce, to się nie pogubimy.

Kudłaty: Jak na dziewczynę, to masz strasznie zimną dłoń, Velmo.

Velma: A ty masz rękę chłodną i mokrą jak świeży karp.

Opis: w istocie Velma i Kudłaty trzymali dłonie Widma bez Głowy.
Źródło: odc. 22, Tajemnica starego pałacu

Kudłaty: Widzisz jakieś widma?

Scooby: Nie.

Kudłaty: No to trzymaj tak dalej.

Źródło: odc. 22, Tajemnica starego pałacu

Daphne (o starym tartaku): Wygląda mi na opuszczony co najmniej od stu lat.

Kudłaty: To może też go opuśćmy i zwiewajmy stąd?

Źródło: odc. 17, Śnieżny duch

Kura dziobie ogon Scooby'ego.

Scooby (wskakując na ramiona Kudłatego): Złapał mnie! Złapał! Ooo! Złapał...!

Kudłaty: Ty wielki tchórzu, to przecież tylko kura! Złaź! (upuszcza Scooby'ego na ziemię)

Opis: Scooby myślał, że za ogon złapał go kosmita, o którym opowiadał człowiek, spotkany przez jego ekipę.
Źródło: odc. 15, Kosmiczne straszydło