Satyra
Satyra – gatunek literacki lub publicystyczny łączący w sobie epikę i lirykę (także inne formy wypowiedzi), który ośmiesza i piętnuje ukazywane w niej zjawiska, osoby, obyczaje, stosunki społeczne.
- „My się satyry nie lękamy!” – twierdzą, i rzeczywiście, wychodzą z satyrycznej łaźni brudni jak byli.
- Autor: Stanisław Jerzy Lec, Myśli nieuczesane wszystkie, Noir sur Blanc, Warszawa 2018, s. 548.
- Satyra albo obrzydza występki, albo ohydza wady szkodliwe ludziom i społeczności, albo karci wyszydzeniem uchybienia pisarzy przeciw zasadom rozumu i dobrego smaku, zawsze w celu poprawy, lub przynajmniej kary najgorszej, to jest zawstydzenia.
- Autor: Kazimierz Brodziński, O satyrze w: Pisma rozmaite Kazimierza Brodzińskiego, tom I, wyd. Drukarnia Józefa Węckiego, Warszawa 1830, s. 94.
- Satyra gromi tylko i odstrasza występki, aby się na jawną drogę zbrodni dostać nie mogły. (…) moralność satyry powinna być z niej wynikłością, a nie jej celem widocznym.
- Autor: Kazimierz Brodziński, O satyrze, op. cit., s. 100.
- Satyra prawdę mówi, względów się wyrzeka.
Wielbi urząd, czci króla, lecz sądzi człowieka.- Autor: Ignacy Krasicki, Do króla
- Zobacz też: król
- Satyry, które rozumie cenzor, są słusznie zakazane.
- Autor: Karl Kraus, Aforyzmy
- W satyrze to tylko się podoba i cel osięga, co jak najnaturalniej w charakterze śmiesznych i występnych osób postawić się umie.
- Autor: Kazimierz Brodziński, O satyrze, op. cit., s. 105.
Zobacz też: