Służba
Służąca
Służba – praca za wynagrodzeniem na rzecz innej osoby, na rzecz jakiejś wspólnoty lub instytucji, jak również ogół ludzi, którzy tę pracę wykonują; dawniej przede wszystkim: praca w czyimś domu bądź gospodarstwie, służenie, usługiwanie (osoba wykonująca taką pracę to służący lub służąca, ewentualnie sługa).
- Dynię łupię, marchew strużę: diabli wiedzą, za co służę.
- Opis: przysłowie polskie
- Źródło: Samuel Adalberg, Księga przysłów, przypowieści i wyrażeń przysłowiowych polskich, Druk Emila Skiwskiego, Warszawa 1889–1894, s. 509.
- Zobacz też: dynia, marchew
- Gdzie nie ma sług, bierz sam za pług.
- Opis: przysłowie polskie
- Źródło: Samuel Adalberg, Księga przysłów…, op. cit., s. 507.
- Zobacz też: pług
- Jeden sługa to sługa; dwie sługi to pół sługi; a trzy sługi to nie ma sługi.
- Opis: przysłowie polskie
- Źródło: Samuel Adalberg, Księga przysłów…, op. cit., s. 507.
- Już was nie nazywam sługami, bo sługa nie wie, co czyni pan jego, ale nazwałem was przyjaciółmi, albowiem oznajmiłem wam wszystko, co usłyszałem od Ojca mego.
- Autor: Jezus Chrystus
- Źródło: Ewangelia Jana, 15:15
- Ksiądz Trąbski, służąc Szydłowieckiemu, nieprawie był posług pilen; tam, gdy go niektórzy z towarzyszów upominali, aby był pilniejszy: Oj, powiada, wiemci ja, jako za kopę służyć.
- Autor: Jan Kochanowski, Wedle datku służba, z cyklu: Apoftegmata
- Opis: nieprawie (…) pilen „nie dość pilny, niedbały”, za kopę „za kopę groszy (ok. 250 g czystego srebra), czyli za niskie wynagrodzenie”.
- Zobacz też: kopa
- Nie wojuj ze służbą przy gościach.
- Opis: przysłowie polskie
- Źródło: Samuel Adalberg, Księga przysłów…, op. cit., s. 509.
- Zobacz też: gość
- Nie zawadzi się czasem i sługi poradzić.
- Opis: przysłowie polskie
- Źródło: Samuel Adalberg, Księga przysłów…, op. cit., s. 508.
- Zobacz też: rada
- Pytał Krymski: „Kiedy się pan na sługę porwie, wiele też razów abo kroków sługa przed panem ma ustąpić?” Powiedział dworzanin: „Ustąpić ma raz, dwa, trzy, a ostatek nie licząc uchodzić co prędzej i co dalej, a po chwili się wrócić i przeprosić”.
- Autor: Maurycjusz Trztyprztycki, Pan i sługa, w: Co nowego abo Dwór, mający w sobie osoby i mózgi rozmaite, 1650
- Źródło: Dawna facecja polska (XVI–XVIII w.), oprac. Julian Krzyżanowski i Kazimiera Żukowska-Billip, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1960, s. 213.
- Zobacz też: przeprosiny
- Służba – nie drużba.
- Opis: przysłowie polskie
- Źródło: Samuel Adalberg, Księga przysłów…, op. cit., s. 509.
- Wedle datku służba.
- Opis: przysłowie polskie
- Źródło: Samuel Adalberg, Księga przysłów…, op. cit., s. 509.
Zobacz też:
