Ruch generała

Ruch generała – opowiadanie autorstwa Jacka Dukaja.

• – Trochę to wszystko nie fair – krzywił się (...) Kuzo.
  – Cóż ci mogę odrzec? Myślenie boli; powyżej pewnego stopnia w hierarchii nie można już tylko wykonywać rozkazów, majorze Kuzo.

• Była to masakra. Tak się miażdży insekty między palcami. Aż do początku drugiej ćwierci knota, kiedy to włączył się Żelazny Generał. Wówczas masakra trwała dalej – odwróciły się natomiast gradienty śmierci.

• (...) Generał obrócił się do Goulde'a.
  – Za ile możemy najszybciej tam być?
  – Najszybciej? – uśmiechnął się pułkownik. – Testowano ten statek już wielokrotnie, lecz górną granicę jego prędkości wciąż wyznacza jedynie strach testujących.

• – Trzymajcie się.
  – Ba, żebym to ja wiedział czego...
  – Mnie, Kuzo, mnie.

• Zakraca znał jednego z nich, chorążego Iurgę, i wdał się z nim w dyskusję na temat nowych zasad rekrutacji do Akademii, podług których dopuszczono do urwickiego szkolenia pierwsze kobiety; Iurga był przeciw, Zakraca był przeciw, wspierali się nawzajem w swym oburzeniu.