Roczna rozłąka. To popularny chwyt literacki. Łamała sobie głowę w poszukiwaniu przykładów. Stracone zachody miłości. Bohaterki nalegają na odłożenie ślubu o rok, by wystawić na próbę oddanie swych zalotników. The Tenant of Wildfell Hall (Anne Brontë!). Również tutaj bohaterka obstaje przy małżeństwie za rok, by poddać próbie miłość mężczyzny. To kobiety zawsze narzucały roczne rozstanie, by sprawdzić mężczyzn. W literaturze nie zaistniał precedens rocznej rozłąki, która miałaby wypróbować oddanie kobiety wobec mężczyzny nie czującego przywiązania. Zaszło tu jakieś przewrotne sprzeniewierzenie się romantycznej konwencji.
Autor: Jennifer Vandever, Projekt Brontë. Opowieść o uczuciach, namiętności i dobrym PR, przeł. Anna Bernaczyk, Dom Wydawniczy REBIS, Poznań 2007, s. 39-40.
