Roland Barthes

Roland Barthes (1915–1980) – francuski pisarz, krytyk literacki i filozof.

Fotograf musi strasznie walczyć, aby fotografia nie stała się śmiercią,
- Zobacz też: fotografia, walka

Gdyby możliwa była naukowa analiza głupoty, cała telewizja by upadła.
- Si une analyse scientifique de la bêtise était possible, toute la TV s’effondrerait. (fr.)
- Źródło: Roland Barthes par Roland Barthes (1975)

Istnieje niezliczona ilość opowiadań na świecie. Jest to przede wszystkim cudowna różnorodność gatunków, utrwalonych w najrozmaitszych tworzywach (…). Co więcej, w nieskończonej niemal liczbie opowiadanie obecne jest we wszystkich czasach, wszystkich miejscach, wszystkich społeczeństwach. Narodziło się wraz z samą historią ludzkości; nie ma ani nigdzie nie było społeczeństwa nieznającego opowiadania (…). Opowiadanie drwi sobie z dobrej czy niedobrej literatury; międzynarodowe, ponadczasowe, ogólnokulturalne, jest wszechobecne, jak życie.
- Źródło: Wstęp do analizy strukturalnej opowiadań, tłum. Wanda Błońska, wyd. 1966
- Zobacz też: opowiadanie

Jedynie pisanie potrafi rozbić teologiczny obraz, jaki narzuca nauka, odeprzeć patriarchalny terror, jaki sieje nadużywana „prawda” wywodów i treści, otworzyć dociekaniom całą przestrzeń języka wraz z jego wywrotnością logiczną.
- Źródło: Od nauki do literatury

(…) język jest jedynym systemem semiotycznym, posiadającym zdolność interpretowania innych systemów znaczących oraz interpretowania samego siebie.
- Źródło: Teoria tekstu. Zbiór studiów pod red. Teresy Dobrzyńskiej, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1986, s. 203.
- Zobacz też: język

Logicznym przedłużeniem strukturalizmu może być tylko zespolenie się z literaturą – pojętą już nie jako „przedmiot” analizy, lecz jako działalność pisania (…). Pozostaje więc strukturaliście przekształcić się w „pisarza” …
- Źródło: Mit i znak. Eseje, Warszawa 1970, s. 320.

W micie odnajdujemy trójwymiarowy schemat, o którym właśnie mówiłem: element znaczący, znaczony i znak. Ale mit to system szczególny, ponieważ tworzy się, wychodząc od łańcucha semiologicznego, który istniał przed nim: jest to wtórny system semiologiczny. To, co jest znakiem w pierwszym systemie (a więc całość skojarzeniowa pojęcia i obrazu), staje się zwykłym elementem znaczącym w drugim. (…) Wszystko odbywa się tak, jakby mit przesuwał o jeden szczebel formalny system pierwotnych znaczeń.
- Źródło: Walery Pisarek, Wstęp do nauki o komunikowaniu, Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne, Warszawa 2008, s. 52.
- Zobacz też: mit

Za każdym razem, gdy czytałem coś o fotografii, myślałem o jakimś ulubionym zdjęciu i doprowadzało mnie to do pasji.
- Zobacz też: zdjęcie