Ray Bradbury

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Ray Bradbury

Raymond Douglas Bradbury (1920–2012) – amerykański pisarz fantastyki.

451 stopni Fahrenheita[edytuj]

 Poniżej znajdują się wybrane cytaty, więcej znajdziesz w osobnym haśle 451 stopni Fahrenheita.
  • 451° Fahrenheita – to temperatura, w której papier zaczyna się tlić i płonie...
  • Nie należy sądzić książki po obwolucie.

Henry Kuttner – niedoceniony mistrz[edytuj]

  • Obracając się w środowiskach uniwersyteckich, wśród intelektualistów i słuchając nazwisk, które padają w czasie rozmów o książkach, ciągle słyszy się:
    Tolkien, Lovecraft, Heinlein, Sturgeon, Wells, Verne, Orwell, Vonnegut oraz, przepraszam za wyrażenie, Bradbury.
    A nieczęsto – Kuttner.
    Dlaczego tak jest?
    Dlaczego Henry Kuttner po śmierci stał się pisarzem zapomnianym?
    Czy był równie dobry jak tamci?
    Tak.
    Czy napisał wiele?
    Więcej niż niejeden z nich.
    Czy był pisarzem jak owoc granatu – pełnym nasion-pomysłów?
    Tak.
    Czy dorównywał pozostałym błyskotliwością?
    Może nie zawsze.
    Czy dął w swój własny róg?
    Rzadko.
    Może jego prace były zbyt różnorodne i obejmujące wiele rodzajów fantastyki?
    Możliwe.
  • Wybaczcie mi bluźnierstwo, ale nie przebaczę Bogu, że zabrał Kuttnera z tego świata tak wcześnie, w 1958 roku. To jego śmierć sprawiła, że źle wspominam ten rok. Szczególnie źle dlatego, że jego talent był specyficzny i niepowtarzalny.

Ilustrowany człowiek i inne opowiadania (2003)[edytuj]

(ang. Bradbury stories. 100 of his most celebrated tales; tłum. Anna Gren)

  • Czy wszyscy umierający ludzie czują się tak, jakby nigdy nie żyli?
  • Istotnie, wszystko odeszło. Kiedy życie się kończy jest jak mignięcie barwnego filmu, ułamek sekundy na ekranie – wszystkie niechęci i namiętności skoncentrowane i przez moment płonące w przestrzeni, i zanim człowiek zdąży krzyknąć Oto szczęśliwy dzień, oto nieszczęśliwy, oto zła twarz, a to dobra, z filmu zostaje jedynie popiół, ekran ciemnieje.
  • Jedyną osobą, która odczuwała chłód w promieniu wielu mil, była panna Frostbite, asystentka podróżującego magika. Stała na wystawie od trzech dni, zamknięta w bryle lodu, i, jak mówili ludzie, nie oddychała, nie jadła i nie mówiła. Uważałem, że pozbawienie kobiety tego ostatniego przywileju było szczególnym okrucieństwem.

Inne[edytuj]

  • Każde wymarłe miasto ma swoje duchy. To znaczy wspomnienia.
    • Źródło: Ciemnoskórzy byli i złotoocy