Przekleństwa niewinności

Przekleństwa niewinności (ang. The Virgin Suicides) – amerykański film z 1999 roku, wyreżyserowany przez Sofię Coppolę do własnego scenariusza, opartego na książce o tym samym tytule autorstwa Jeffreya Eugenidesa.

Wypowiedzi postaci[edytuj]

Na pewno była marzycielką, kompletnie oderwaną od rzeczywistości. Gdy skoczyła pewnie chciała pofrunąć.
- Postać: Tim Weiner
- Opis: o Cecilii.

W drzewach jak w płucach powietrze przepływa. Moja złośliwa siostra włosy mi wyrywa.
- The trees, like lungs, filling with air. My sister – the mean one – pulling my hair. (ang.)
- Postać: Cecilia
- Opis: w pamiętniku.

Przez te lata dużo powiedziano o siostrach Lisbon. Ale my nie znaleźliśmy odpowiedzi. Nie liczyło się ile miały lat, ani że były dziewczynami… Ważne było to, że je kochaliśmy… A one nie słyszały, jak je wołamy… Nadal nas nie słyszą z pokojów, w których zdecydowały się spędzić samotnie całą wieczność… I w których my nigdy nie znajdziemy brakujących elementów tej układanki.
- So much has been said about the girls over the years. But we have never found an answer. It didn't matter in the end how old they had been, or that they were girls… but only that we had loved them… and that they hadn't heard us calling… still do not hear us calling them from out of those rooms… where they went to be alone for all time… and where we will never find the pieces to put them back together. (ang.)

Nie byliśmy pewni następstwa wypadków. Nadal się co do tego spieramy. Bonnie najprawdopodobniej umarła, gdy czekaliśmy w salonie, marząc o autostradach. Zaraz potem Mary włożyła głowę do piekarnika. Therese, nafaszerowana proszkami na sen, nie żyła już, gdy tam dotarliśmy. Lux umarła na końcu.

Samobójstwa sióstr Lisbon zapoczątkowały upadek naszej dzielnicy. Ludzie przepowiadali to z wyciętych wiązów, ostrego słońca i upadku naszego przemysłu samochodowego. Jeszcze jako nastolatki próbowaliśmy ułożyć tę łamigłówkę i do dziś nie możemy. Jak tylko wpadniemy na siebie podczas lanczu czy koktajl party, stajemy w kącie i jeszcze raz omawiamy dowody. Próbujemy zrozumieć te pięć dziewcząt, które po tylu latach nie chcą wyjść nam z głowy. Cecilia, najmłodsza, miała trzynaście lat, Lux czternaście, Bonni piętnaście, Mary szesnaście, a Therese siedemnaście. Nikt nie rozumiał jak pani Lisbon i pan Lisbon, nasz nauczyciel matematyki, stworzyli tak cudowne istoty.

Siostry Lisbon nie chciały wyjść nam z głowy, a jednak wspomnienia zacierały się. Blakł kolor ich oczu, a także dokładne położenie… pryszczy i pieprzyków. Cztery siostry żyły w cieniu śmierci i same stawały się cieniami. A jednak pewnego dnia skontaktowały się z nami.
- The Lisbon girls wouldn't leave our minds but they were slipping away. The color of their eyes was fading along with the exact locations… of moles and dimples. From five, they had become four, and they were all the living and the dead, becoming shadows. We would have lost them completely if the girls hadn't contacted us. (ang.)

Tak zaczęliśmy poznawać ich życie i doświadczać wrażeń jakich nie znaliśmy. Odczuwaliśmy jak ograniczenia stymulują wyobraźnie i dowiedzieliśmy się jakie kolory do siebie pasują. Wiedzieliśmy, że dziewczyny to zamaskowane kobiety, które rozumieją miłość, a nawet śmierć. A my potrafimy się tylko wygłupiać, co jednak je fascynuje. One wiedziały o nas wszystko, a my o nich nic.

Wreszcie mieliśmy elementy tej układanki, ale mimo długich wysiłków, nie udało nam się ich poskładać. Ciągle zostawały dziwne, puste tereny, otoczone krajami, których nie umieliśmy nazwać. Odeszli i pozostały po nich trywialne, prozaiczne fakty. Tykający zegar na ścianie, pokój pogrążony w półmroku, irytująca kobieta, myśląca tylko o sobie. Rozpoczęliśmy niewyobrażalny proces zapominania o nich.
- In the end we had pieces of the puzzle, but no matter how we put them together, gaps remained. Oddly shaped emptiness mapped by what surrounded them, like countries we couldn't name. What lingered after them was not life, but the most trivial list of mundane facts. A clock ticking on the wall, a room dim at noon, the outrageousness of a human being thinking only of herself. (ang.)
- Opis: po samobójstwie pięciu sióstr.

Lekarz: Jak tu trafiłaś? Jeszcze nie wiesz, jak ciężkie bywa życie.

Cecilia: Pan nigdy nie był trzynastoletnią dziewczynką, panie doktorze.