Porucznik Borewicz

Porucznik Borewicz – cykl opowiadań kryminalnych na podstawie serialu 07 zgłoś się, których autorem jest Krzysztof Szmagier.

Uwaga: W dalszej części znajdują się słowa powszechnie uznawane za wulgarne!

1. Major opóźnia akcję

• – Był taki człowiek, który twierdził, że jeśli pod bramą dużej kamienicy codziennie rzuci pani skórkę od banana, potkną się na niej ci sami ludzie.
  – Pechowcy?
  Pokręcił przecząco głową.
  – Ofermy. Ci, co gubią klucze, łykają ości i nie mają szczęścia do interesów.
  • Opis: rozmowa Borewicza z Izą.
  • Zobacz też: oferma

• – Co pan robił przedtem?
  – Przedtem to przestałem chodzić do kościoła, bo nie lubię się spowiadać, panie Kreczet – odparł niegrzecznie Kozicki.
  – A potem?
  – Potem to mnie spowiadali.
  – Za co?
  – Za niewinność.

• – Do widzenia.
  – Tu radzę nie używać tego zwrotu, proszę pana – zaakcentował drwiąco strażnik.
  – To zła wróżba.
  • Opis: Borewicz jako Tomasz Kozicki opuszcza więzienie.

• – Mam brata – odpowiedział powoli Tom. – Jest hydraulikiem. Razem z fuchami ma osiem. Ledwie skończył siedem klas. A ja nawet studiowałem.
  – Piękny zawód. Dostaniesz siedem plus prowizję. Wiesz, dlaczego siedem, a nie osiem? – zawiesił głos mężczyzna. – Bo byłeś w tym kraju głupszy od brata.

• Mężczyzna popatrzył uważnie. Wyjął z kieszeni zwitek banknotów. Powoli położył na stoliku banknot stuzłotowy. Kozicki uśmiechnął się bezczelnie.
  – Zupełnie zapomniałem. Jeżdżę gablotą, nie tramwajami.
  Mężczyzna zapiął kożuch i schował papierosy.
  – A ja zapomniałem ci powiedzieć, że nie jestem z Caritasu – odpowiedział i wyszedł.

• – Można się potargować? – zażartował Tom.
  – Dowcipy zachowaj dla swojej pelargonii.

• W Polsce nie ma szacunku dla ambitnych ludzi.
  • Postać: Borewicz jako Tomasz Kozicki
  • Zobacz też: Polska, szacunek

• – Znowu pan? – odparł urzędnik z niechęcią. – Od wczoraj nic się nie zmieniło.
  – Kto nie pracuje, ten nie…
  – Kwalifikacje? – przerwał urzędnik.
  – Dyrektorskie. Niżej nie mogę przyjąć. Może być etat wiceministra.
  • Opis: Borewicz jako Tomasz Kozicki w pośredniaku.

• Za uczciwość kiepsko płacą (…).
  • Postać: Borewicz jako Tomasz Kozicki
  • Zobacz też: uczciwość

2. Wisior

• Borewicz podniósł głowę znad książki.
  – Niech pan posłucha. – Zaśmiał się znowu. – Szczęście żonatego mężczyzny zależy od liczby kobiet, których nie poślubił.
  Znowu wybuchnął śmiechem. Zubek z dezaprobatą pokręcił głową.
  – Współczuję pańskiej przyszłej żonie.
  • Zobacz też: Antoni Zubek

• Gdzie jest? Kto go ma? Adres. Nazwisko. Ale już, bo drewniana jesionka jest tańsza niż to palto.
  • Postać: Oleszuk

• – Gdzie, baranie? Gdzie ci się tak spieszy?! – krzyknął ostro [milicjant]. – Daj mu dwie stówy – polecił koledze, wskazując Borewicza.
  Do samochodu podszedł drugi, dużo młodszy, funkcjonariusz.
  – Dokumenty proszę – zasalutował. Borewicz opuścił szybę.
  – Zapiszcie sobie mój numer rejestracyjny (…) – a sierżant niech się jutro zgłosi o ósmej do naczelnika Kowalczyka. I niech mu sam opowie, jak odzywa się do kierowców. (…)
  Milicjant stał przez chwilę, patrząc za oddalającym się wozem. W końcu odwrócił się do kolegi.
  – Wiesz, co mi powiedział ten twój baran?
  – Co? – burknął sierżant.
  – Jutro rano. Dywan u starego.

• Ja się nie zadaję z kryminalistami. Mój fach to zawód pokrewny miłości. Tyle że za duże pieniądze.
  • Postać: prostytutka Markiza

• Jaki tam chłop był, to był, ale był (…). A bez chłopa ciężko (…).
  • Postać: Czudrasiowa
  • Zobacz też: mężczyzna

• Kiedy przeszedł parę kroków dalej, dogonił go jakiś mężczyzna.Delikatnie złapał za ramię, dając do zrozumienia, że ma coś na sprzedaż. Ukradkiem pokazał bilety. (…)
  – Para za stówę – powiedział ściszonym głosem konik.
  Borewicz sięgnął do kieszeni, szukając pieniędzy. Nic nie znalazł. Rozbawiła go ta sytuacja.
  – Nie mam drobnych. Ale może pojedziemy tu do komendy, to pożyczę od kogoś z kolegów – powiedział poważnie.

• Można być skurwysynem, ale złodziejem trzeba być uczciwym.
  • Postać: Oleszuk
  • Zobacz też: złodziej

• – Mówi, że ważna sprawa. Starszy gość, kresowiak. Tak śmiesznie zaciąga. Przyjmiecie, czy spławić?
  – Kołduny umie robić? – zażartował Sławek.
  W słuchawce na chwilę zaległa cisza.
  – Nie, na kołtuna nie wygląda… – padło z drugiej strony.

• No to cyk… powiedział budzik do zegara.
  • Postać: barmanka
  • Zobacz też: budzik, toast, zegar

• – Paser, złodziej, kieszonkowiec… – zaczął przedrzeźniać [Borewicz]. – Czy ja nie mógłbym prowadzić raz śledztwa przeciwko wysokiej blondynce o niebieskich oczach? – rozmarzył się.

• Po to się pan fatyguje tutaj nad ranem? Troska socjalistycznej władzy o pożycie erotyczne par niepoślubionych?
  • Postać: Michał
  • Opis: do Borewicza.

• U królów punktualność jest grzecznością, ale u ciebie obowiązkiem (…).
  • Postać: Tymoski
  • Zobacz też: punktualność

• – Wiesz, co ci powiem?! – krzyczał Michał do Celiny w szatni. – Takich ładnych jak ty jest na pęczki, a najwięcej w nocnych barach nad ranem. I to nawet za złotówki. Do KOC-a i tak się nie dostaniesz.
  Celina spojrzała pytająco.
  – Kurewska obsługa cudzoziemców – wyjaśnił.

• [Borewicz] Złagodniał, widząc płaczącą dziewczynę. Jak rasowy glina chciał jednak wydobyć z niej wszystkie informacje.

Zobacz też

• milicjant
• śledztwo