Poetyka

Arystoteles

Poetyka – dzieło Arystotelesa, powstałe ok. 335 p.n.e., zawierające pierwszą w historii próbę skonstruowania teorii struktury wewnętrznej i odbioru dzieła literackiego; tłumaczenie – Władysław Tatarkiewicz.

• Dramat nas interesuje nie dlatego, że ilustruje naturę ludzką, ale głównie ze względu na sytuację, a dopiero później ze względu na uczucia tych, których dotyczy.

• (…) najpierw należy skupić się na ogólnej strukturze, dopiero potem wypełnić luki i podkreślić szczegóły.

• Nie mów niedbale o poważnych sprawach ani uroczyście o marnych.
  • Opis: literacka zasada odpowiedniości stylu.

• (…) nieskończenie różnorodne wydarzenia z ludzkiego życia nie dadzą się sprowadzić do zasady jedności.

• Początek to wydarzenie, które nie następuje po żadnym innym, ale po którym coś się musi wydarzyć. Zakończenie to wydarzenie, które następuje po innym, ale po którym nic się nie dzieje. Rozwinięcie to wydarzenie, następujące po innym i poprzedzające następne.
  • Zobacz też: początek, zakończenie

• Tragedia jest naśladowczym przedstawieniem akcji poważnej i zamkniętej; posiada określoną wielkość jest tworem mowy ozdobnej, a w każdej swej części odmiennej; ma postać nie opowiadania, lecz działania; wzbudza współczucie i strach i przez to oczyszcza te uczucia.
  • Zobacz też: tragedia

• Tragedia to imitacja, nie ludzi, lecz przebiegu życia. Bez akcji nie ma tragedii, bez postaci – owszem.
  • Zobacz też: imitacja

O Poetyce

• (…) Poetyka stanowi podstawę konstrukcji dramatu zachodniego.
  • Autorzy: Robin U. Russin, William Missouri Downis, Jak napisać scenariusz filmowy, Wydawnictwo Wojciech Marzec, Warszawa 2008, tłum. Ewa Spirydowicz, s. 86.