Poemat Boga-Człowieka

Poemat Boga-Człowieka – wielotomowe dzieło literackie autorstwa Marii Valtorty.

• Gdzież są teraz rodziny, w których wpaja się dzieciom miłość do pracy, przez którą można zrobić coś miłego dla rodziców? Wzrastają, twarde, obojętne, ordynarne wobec rodziców. Dzieci są obecnie tyranami domu. Uważają ich za swoje sługi... za swoich niewolników. Nie kochają ich i są przez nich mało kochane.
  To przez waszą haniebną nieobecność i brak zainteresowania stają się kapryśnymi despotami. Dzieci należą do wszystkich, tylko waszymi nie są, o rodzice dwudziestego wieku! Należą do piastunki, do wychowawczyni, do [prywatnej] szkoły z internatem, jeśli jesteście bogaci. Jeśli [jesteście] biedni, należą do kolegów, do ulicy, do szkoły. Ale nie są wasze. Wy, matki, rodzicie je i to wszystko. Wy, ojcowie, postępujecie podobnie. Dziecko jednak nie jest samym ciałem. Jest też umysłem, jest sercem, jest duchem. Uwierzcie, że nikt bardziej niż ojciec i matka nie ma obowiązku i prawa do kształtowania tego umysłu, tego serca, tego ducha.
  • Źródło: wyd. Vox Domini, Katowice b.d.w., tom 1, s. 240

• Iluż, iluż Piłatów ma dwudziesty wiek! Gdzie są bohaterowie chrześcijaństwa, którzy mówili 'tak', stale 'tak' Prawdzie i dla Prawdy i 'nie', stale 'nie' Kłamstwu? Gdzież są bohaterowie, którzy potrafią stawić czoło niebezpieczeństwu i wydarzeniom z moca tali i ze spokojną gotowością, i bez odkładania, bo Dobro trzeba natychmiast spełnić, a od Zła natychmiast uciekać, bez 'ale' i bez 'jeśli'?
  • Źródło: Vox Domini, Katowice 2010, Księga 6, s. 248

• Jan patrzy do góry i widzi wyraźnie, jak Maryja, otoczona teraz promieniami Słońca, budzi się, podnosi na nogi, ma już widocznie właściwość ciał uwielbionych. A Jan patrzy, patrzy. Cud Boży daje mu moc, wbrew wszelkiemu prawu naturalnemu, widzieć Maryję, jak wstępuje do Nieba, otoczona przez aniołów, ale już nie potrzebuje ich pomocy. Jan jest porwany tym widzeniem, którego piękna żadne pióro ludzkie, ani słowo, czy utwór artystyczny nigdy nie potrafi odtworzyć, bo było to piękno nieopisane. Jan, stojąc wciąż oparty o murek tarasu, patrzył wciąż w górę na Niepokalaną, która unosi się coraz wyżej...

• Jezus: Dzieło to nic nie dorzuciło do Objawienia, lecz wypełniło luki, które powstały z przyczyn naturalnych oraz z woli nadprzyrodzonej. A jeśli spodobało mi się zrekonstruować obraz Mojej Boskiej Miłości – jak czyni to ten, kto rekonstruuje mozaikę, układając oderwane lub brakujące kawałki dla przywrócenia jej doskonałego piękna – i jeśli postanowiłem uczynić to właśnie w wieku, w którym ludzkość spieszy się w kierunku przepaści ciemności i przerażenia, to czy możecie mi tego zabronić?

• Jezus: Wy, biedni ludzie, jesteście dziećmi. Ja jestem tu Nauczycielem, by uczynić z was dorosłych, zdolnych do odróżniania prawdy od fałszu, dobra od zła, najlepszego od dobrego. Posłuchajcie więc: Czymże jest życie? Czasem oczekiwania. Powiedziałbym, że to otchłań Otchłani, jaką daje wam Bóg Ojciec, aby doświadczyć waszą naturę synów dobrych lub nieprawych i aby zachować dla was, według waszych dzieł, przyszłość, która nie będzie znała ani oczekiwania, ani prób.

• Maryja: Ze swego przebywania z Jezusem Józef miał tylko kłopoty, umęczenie, prześladowania, głód i chłód. Nic innego nie miał. Ale ponieważ zwrócił się cały do Jezusa, wszystko to przemieniło się w pokój i radość nadprzyrodzoną. Kiedy macie do noszenia jakieś cierpienie, wystarczy zawołać Jezusa: Pomóż mi! A On uczyni tobie to, do czego ty nie jesteś zdolny. Trzeba tylko trwać w Nim. Zawsze w Nim. Nie chcieć oddalić się od Niego.

• Modlitwa jest łącznością ducha z Bogiem.
  • Źródło: wyd. Vox Domini, Katowice b.d.w., tom 1, s. 200

• Nauka Moja jest jeszcze surowsza niż Jana, zabrania bowiem żywienia jakiejkolwiek urazy.
  • Opis: słowa wypowiedziane przez Jezusa do (przyszłego) apostoła Jana, syna Zebedeusza
  • Źródło: wyd. Vox Domini, Katowice 2010, tom 2, s. 33

• Prawdziwa miłość nie zna egoizmu.
  • Źródło: wyd. Vox Domini, Katowice b.d.w., tom 1, s. 234

• Pokora jest podstawą doskonałości.
  • Źródło: Poemat Boga-Człowieka, tomy V-XI, Centro Editoriale Valtortiano, Wydawnictwo Michalineum, s. 453.
• Nigdy nie poślę Jezusa do szkoły – mówi stanowczo Maryja. Rzadko można Ją usłyszeć, żeby odzywała się w ten sposób i żeby wypowiadała się przed Józefem.
  • Źródło: Poemat Boga Człowieka, wyd. Vox Domini, I,64
• Nauczycielu, odpowiedz na moje dawne pragnienie wiedzy. Czy wspomniany przez nas Kantyk [Pieśń nad Pieśniami] mówi o Niej? – pyta po cichu Bartłomiej, gdy Maryja zajmuje się dzieckiem i rozmawia z niewiastami - [Jezus:] Od początku Księgi mówi się o Niej. O Niej też będzie się mówić w księgach przyszłych, aż do chwili gdy słowo ludzkie przemieni się w nieustające ‘hosanna’ wiecznego Miasta Bożego.
  • Źródło: Poemat Boga Człowieka, wyd. Vox Domini, III,69