Przejdź do zawartości

Paweł Huelle

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Paweł Huelle (2014)

Paweł Huelle (1957–2023) – polski poeta, pisarz i dziennikarz.

  • Książki stanowią oczywiście zwierciadło duszy pisarza, jak każda wypowiedź artystyczna. Jednak te, które napisałem, podążają w innym kierunku. Są opowieściami o świecie istniejącym na zewnątrz mnie.
  • Olśnienia nie da się wywołać, spowodować, wypracować. Jest to specyficzny rodzaj doświadczenia, po którym czujemy, że coś w naszym życiu psychicznym, duchowym uległo zmianie.
    • Źródło: „Zwierciadło” nr 7/1941, lipiec 2008
  • O współczesnym odpowiedniku Przedwiośnia możemy zapomnieć. Niech pan spróbuje znaleźć wspólny język pomiędzy moim pokoleniem 40-latków, które brało udział w rewolucji solidarnościowej, a dwudziestolatkami, hiphopowcami, blokersami oraz sześćdziesięciolatkami, tymi z sentymentem oglądającymi się na Peerel. Jak te światy uzgodnić? Nie ma wspólnego doświadczenia, jednego kodu.
  • (…) pewnie przypomniałbym sobie dwunastą tabliczkę Gilgamesza, na której zapisano lament wywołanego z podziemi ducha Enkindu, te straszne słowa, że jego ciało wypełnione jest płaczem i tak jak starą szmatę toczą go robaki, jak starą szmatę, kochany panie Bohumilu, gdyby Homer znał te słowa, to pewnie lament zjawy Achillesa przed żywym Odysem przybrałby inną, okrutniejszą formę, gdybyśmy choć raz naprawdę ujrzeli to, co Orfeusz, ale nie w śpiewie, hymnie czy religijnym pocieszeniu, tylko w tej jednej chwili najoczywistszej grozy, być może z przerażenia nie moglibyśmy pić herbaty, pisać listu, kochać się, jeść, a nawet umierać (…).
  • Każdy pisarz w jakimś sensie pracuje w pamięci. Zaznaczam jednak, że życie w terrorze pamięci, tak jak chcieliby tego "prawdziwi Polacy", byłoby nieznośne. Nie da się żyć wyłącznie pamięcią, celebracją kolejnych przegranych powstań, choćby nie wiem jak szlachetni byli polegli żołnierze. Ale życie bez pamięci jest życiem idioty.

O Pawle Huelle

[edytuj]
  • Twórczość Pawła należy powiązać z takim zjawiskiem w naszym regionie, które ja nazywam 'renesansem gdańskiej tożsamości'. To zjawisko stało się zauważalne szczególnie po roku 1985, kiedy nastąpiło przebudzenie gdańskiej świadomości. Jego książki odegrały bardzo istotną rolę w kształtowaniu się takiej nowej tożsamości gdańskiej, która czerpała z przeszłości przedwojennego Gdańska, Gdańska niemieckiego, Gdańska polsko-żydowskiego. On to w swojej twórczości bardzo pięknie łączył.