Pan Jowialski

Portret Aleksandra Fredry

Pan Jowialski – komedia autorstwa Aleksandra Fredry, wystawiona w 1832 roku.

Pan Jowialski

• – Jeżeli kłamię, niech mnie piorun trzaśnie! –
  Tak zaczął kłamca. Wtem zagrzmiało właśnie,
  A on, czym prędzej dokończając mowy:
  – Żem zawsze kłamał i kłamać gotowy.
  • Opis: do pani Jowialskiej, Wiktora i Janusza.
  • Źródło: akt II
  • Zobacz też: kłamstwo, Zemsta

• Każda sowa głupia w dzień.
  • Źródło: akt I, sc. VIII
  • Zobacz też: sowa

• Najczęściej sprzeczka z niczego się wznieci (…).
  • Opis: do pani Jowialskiej i Ludmira.
  • Źródło: akt II

Inne postacie

• Kto dobrze wiersze pisze, myślałem, że i dobrze w głowie mieć musi – ale gdzie tam! Co inszego papier, co inszego świat (…).
  • Postać: Wiktor
  • Opis: do Ludmira.
  • Źródło: akt I

• Pierwszy raz mnie wieszają, nie poznam się na tem!

• Stary, ale jary, lepszy czasem od młokosa.
  • Zobacz też: starość

• U jegomości zawsze jeszcze figle w głowie.
  • Źródło: akt I, scena 7
  • Zobacz też: figiel

• Z żartem jak ze solą, nie przesadź, bo bolą.
  • Zobacz też: sól, żart

O utworze

• Fredro podchodzi do schematu małżeństwa z właściwym sobie poczuciem humoru, zdaje się być świetnym psychologiem. Konstruuje żywe postaci, które wyrażają się zrozumiałym współczesnym językiem.
  • Autor: Anna Augustynowicz
  • Źródło: „Rzeczpospolita”, 25 października 2002