Onomatopeja

Onomatopeja – figura retoryczna, takie dobieranie wyrazów (istniejących w mowie lub neologizmów albo glosolalii), aby naśladowały one swym brzmieniem opisywane zjawisko lub dźwięki wydawane przez opisywany przedmiot; inaczej: dźwiękonaśladownictwo, harmonia naśladowcza, wyraz dźwiękonaśladowczy.

• I drżymy. Dygot –
  Wiatru łopot,
  Łoskot kanonad,
  Chlupot łopat –
  Wszystko w czeluściach tej ogromnej trąby,
  Którą rozdyma krzyczący listopad.
  • Autor: Stanisław Grochowiak, Listopad
  • Opis: przykład użycia wyrazów istniejących w języku polskim w celu naśladowania dźwięków.

• Na to wróbel zaterlikał:
  „(...) Ćwir ćwir świrk!
  Świr świr ćwirk!
  Tu nie teatr
  Ani cyrk!”
  • Autor: Julian Tuwim, Ptasie radio
  • Opis: użycie wyrazów dźwiękonaśladowczych w celu imitowania języka ptaków.

• Tkacze tkają łatki tkanin
  w tkalni skacze tkacka dratwa,
  furkot, terkot, gra im w krtani,
  zatkał tkanki i pogmatwał.
  • Autor: Juliusz Grot, Tkacze
  • Opis: użycie wyrazów dźwiękonaśladowczych w celu imitowania pracy maszyny tkackiej