Natasza Urbańska

Natasza Urbańska (ur. 1977) – polska wokalistka, aktorka, tancerka i prezenterka telewizyjna.

Jesteśmy już z Januszem dziesięć lat i przez ten czas nie spotkałam ani jednego mężczyzny, który mógłby się z nim równać. Żaden mnie nie zafascynował tak mocno jak on. Mało tego, czuję, że przez te lata coraz mocniej się w tę znajomość angażuję. Janusz mnie ciągle czymś zaskakuje. Imponuje mi bardzo. A najszczęśliwsza jestem, kiedy jest dumny z moich sukcesów.
- Opis: o mężu Januszu Józefowiczu.
- Źródło: „Viva!” 4/2008

Kiedy nagrywałam Przebojową noc, podeszła do mnie pewna pani redaktor: „Natasza, ty to jesteś za idealna”, usłyszałam. Co? Jaka? Zaskoczyła mnie. „Przewróć się, popłacz albo niech ci coś przed kamerami nie wyjdzie”. Obruszyłam się: „Mam być żałosna, mam być niedołęgą, żeby mnie polubili? Chory pomysł. Śmieszny i straszny”.
- Źródło: „Viva!” 10/2008

Myślałam, że to będzie prostsze. A byłam tak stremowana, że się trochę pogubiłam. Pamiętam, jak pierwszy raz w życiu śpiewałam piosenkę na żywo – to był szlagier Daj mi tę noc. Wtedy też tak się zestresowałam, że wymachiwałam mikrofonem, zamiast do niego śpiewać i mój głos co chwila zanikał. Gdy zaczynałam jako prowadząca Tańca z gwiazdami, przez chwilę pomyślałam: „Niech ktoś z uczestników się ze mną zamieni – jednak wolę tańczyć!”. No ale jak na czymś mi zależy, nie oddaję walkowerem. Walczę do końca. Po każdym odcinku wracam do domu, oglądam go na spokojnie i analizuję, jak mi poszło, zastanawiam się, co mogłabym zrobić lepiej.
- Opis: o prowadzeniu programu Taniec z gwiazdami.
- Źródło: Agnieszka Sztyler, Wyśpiewałam to sobie, „Twój Styl” nr 12, grudzień 2011

Myślę, że dużo osiągnęłam i sporo jeszcze przede mną. Szczęście, jak pokazał udział w programie „Jak oni śpiewają”, nie zawsze mi sprzyja. Może kiedyś karta odwróci się i wystrzelę jak rakieta.
- Źródło: „Joy”, lipiec 2007

Nie poddaję się tak łatwo. Jestem długodystansowcem.
- Źródło: „Joy”, lipiec 2007

Od kiedy zostałam mamą, uczę się sztuki rezygnacji. Dawniej nawet chora przychodziłam do teatru, dziś, by być więcej z córką w domu, przestałam grać w Metrze i w Romeo i Julii.
- Źródło: Agnieszka Sztyler, Wyśpiewałam to sobie, „Twój Styl” nr 12, grudzień 2011

Odnajduję się w stuprocentowym kiczu, którego inni artyści by się wstydzili. Zrobiłam z niego swój atut. Jednocześnie szukam ambitnego repertuaru – śpiewam piosenki Marleny Dietrich, Lizy Minnelli. Nie udaję kogoś, kim nie jestem – nie urodziłam się, by śpiewać w operze.
- Źródło: Agnieszka Sztyler, Wyśpiewałam to sobie, „Twój Styl” nr 12, grudzień 2011

On [Janusz Józefowicz] miał żonę, więc dla ludzi byłam „tą złą”. A ja myślałam wtedy, że przecież to mężczyzna decyduje, czy w jego życiu jest miejsce na drugą kobietę. Nie miałam wyrzutów sumienia, nie zastanawiałam się, co czuje żona Janusza – byłam na to za młoda i za bardzo zakochana. Uważam, że nikt nikomu nie może dać gwarancji, że będzie z nim do śmierci. Czułam, że Janusz to miłość mojego życia, więc przejmowałam się tylko tym, czy myśli o mnie poważnie. Nie chciałam być wiecznie „tą drugą”. I starałam się udowodnić, że dostaję role w Buffo, bo jestem dobra, a nie przez protekcję.
- Źródło: Agnieszka Sztyler, Wyśpiewałam to sobie, „Twój Styl” nr 12, grudzień 2011

(…) Staram się cieszyć tym, co przede mną. Ostatnie miesiące to była kolejna lekcja od życia. Ale przecież wszystko jest po coś. Otrząsam się z niepowodzeń. Mam swoje małe radości. Choćby to, że nie siedzę wieczorem sama z kieliszkiem wina. Mam w czyje ramię wypłakać się w kinie.
- Źródło: „Viva!” 10/2008

Ten złoty, wysadzany diamentami naszyjnik pani Nina Andrycz dostała od Indiry Gandhi i podarowała mi go ze słowami: „Odznaczam panią na gwiazdę i życzę zdrówka!”. Jest dla mnie tak cenny i symboliczny, że zamiast na szyi trzymam go w sejfie. Nie czuję się jeszcze gwiazdą, ale myśl, że wielka, legendarna aktorka zobaczyła ją we mnie, dodaje pewności siebie w trudnych chwilach.
- Źródło: Agnieszka Sztyler, Wyśpiewałam to sobie, „Twój Styl” nr 12, grudzień 2011
- Zobacz też: Nina Andrycz, Indira Gandhi

W Jak oni śpiewają przeszłam szkołę przetrwania. Bywały momenty, kiedy marzyłam, by zniknąć. Wydawało mi się, że gram w jakiejś strasznej zabawie: „Przewróć ją i zniszcz, zanim się podniesie”. W tej zabawie pojawia się piękna dziewczyna, która tańczy, śpiewa, jest zwyczajnie dobra, i trzeba szybko pokazać, gdzie jest jej miejsce. Broń Boże nie pomagać w niczym.
- Źródło: „Viva!” 10/2008

W liceum przeżywałam okres buntu. Zerwałam z moim chłopakiem, ścięłam włosy, zaczęłam chodzić w ciuchach babci z lat 70., przestałam się uczyć i trenować.
- Źródło: „Joy”, lipiec 2007

O Nataszy Urbańskiej

Nigdy nie będziesz śpiewać jak Kasia Groniec.
- Autor: Janusz Józefowicz
- Źródło: Agnieszka Sztyler, Wyśpiewałam to sobie, „Twój Styl” nr 12, grudzień 2011

Są sfery, w których Natasza ma pełną niezależność.
- Autor: Janusz Józefowicz
- Źródło: Cytat tygodnia, „Życie na Gorąco” nr 40, 6 października 2011, s. 3.