Meduza (gorgona)

Meduza wedle Caravaggia (1596)

Meduza (gr. Médousa, łac. Medusa) – w mitologii greckiej najmłodsza z trzech Gorgon.

• Sama śpiesząc na walkę, płodną w płacz i jęki,
  Gromów boga kirysem piersi swoje kryje:
  Mnóstwo wężów na groźnej egidzie się wije,
  Strach ją wkoło otacza i co na krew dyszy,
  Zwada, Przemoc i Napaść tam jej towarzyszy;
  Na środku znak gniewnego Zeusa skrwawiony:
  Okrutnego potworu, srogiej łeb Gorgony.
  • Opis: o egidzie – tarczy szykującej się do walki Ateny.
  • Autor: Homer, Iliada, pieśń V, przeł. Franciszek Dmochowski

• Zaopatrzony przez Hermesa w adamantowy sierp, lecąc w powietrzu, dotarł nad Okeanos i zastał tam Gorgony pogrążone we śnie. Były to: Stheno, Euryale i Meduza. Tylko Meduza była śmiertelna i dlatego to po jej głowę został wysłany Perseusz. Na głowach Gorgon kłębiły się pokryte łuską węże, miały też Gorgony wielkie kły jak u dzików, spiżowe ręce i złote skrzydła, dzięki którym mogły latać. Zamieniały w kamień tych, którzy na nie spojrzeli. Perseusz zbliżył się zatem do nich, gdy wciąż spały. Atena pokierowała jego ręką, a on odwrócił się i patrząc w spiżową tarczę, w której widział odbicie Gorgony, ściął jej głowę.
  • Autor: Apollodor z Aten, Biblioteka opowieści mitycznych (Bibliothéke), przeł. Tomasz Mojsik, Wrocław 2018, s. 173.
  • Zobacz też: Perseusz