Mandragora lekarska
Mandragora na średniowiecznej rycinie
Mandragora lekarska (łac. Mandragora officinarum) – gatunek rośliny należący do rodziny psiankowatych.
- Kiedy miesiąc na młodziku,
Idź za górę do gaiku,
Znajdziesz kamień, spod kamienia
Białego urwij korzenia.
(...)
Kiedy będziesz bliski śmierci,
Każ ciało posiekać na ćwierci,
W wodzie zagotować korzonki,
Pocięte namaścić członki,
Znowu się duch z ciałem zrośnie,
W młodocianej staniesz wiośnie,
I możesz skutkiem tych leków
Umierać, wstawać wiek wieków.- Autor: Adam Mickiewicz, Tukaj
- Korzeń mandragory, dziś ceniony w medycynie i farmacji, miał dawniej wielkie znaczenie w zabobonach, zwłaszcza u Ludów Północy; wyrzynano z niego figurki ludzkie (alruniki, alrauny) i przechowywano w domach jako szacowny talizman. Uważano je za ochronę od chorób, dawały szczęście w procesach, kobietom zapewniały płodność i łatwe porody. Strojono je w sukienki i na nowiu dawano nową odzież. Korzeniami mandragory prowadzono handel, a cena ich dochodziła do sześćdziesięciu florenów. (...) Wedle zabobonu był korzeń mandragory używany do czarów i czarodziejskich flirtów, a także trucizn; przesąd ten powrócił w okresie polowań na czarownice.
- Źródło: Effenberg i Talbot, Encyclopaedia Maxima Mundi, tom IX, w: Andrzej Sapkowski, Chrzest ognia, Wyd. SuperNowa, Warszawa 2001.
Zobacz też: