Legnica
Widok na Stare Miasto
Legnica – miasto w południowo-zachodniej Polsce, w środkowej części województwa dolnośląskiego, nad rzeką Kaczawą.
- Dużo mówiono o odpadach ołowionośnych składowanych obok ujęć wody pitnej – ale tylko do wyborów. Zagospodarowanie budynków po Rosjanach to też najwyraźniej tajemnica, to samo z odpłatnością za pobyt wojsk radzieckich na terenie Legnicy. A gdy dochodzi do dialogu, jak na przykład z kupcami w sprawie czynszów, to ogranicza się to do monologu zarządu miasta kończonego niezmiennie nie pozostawiającymi cienia wątpliwości konkluzjami, że tak ma być i koniec.
- Źródło: Jarosław Kałucki, Klucz do Legnicy, Dziennik Dolnośląski, nr 1, wyd. Norpol-Press, Wrocław, 24 września 1990 r.
- Działania wojenne nie objęły wielkich połaci miasta, ale gotycka część Starówki uległa zniszczeniu. Później, gdy Legnica została województwem [w 1975 r.], zniszczono wszystkie renesansowe i barokowe domy stojące przy ulicy Panieńskiej, nazwanej tak zapewne przez to, że prowadziła do wielkiego gotyckiego kościoła Najświętszej Marii Panny. Tę ulicę przemianowano na ul. Rosenbergów…
- Autor: Anda Rottenberg
- Źródło: Jarosław Krawczyk, Tomasz Bohun, Legnickie dorastanie – rozmowa z Andą Rottenberg, „Mówią Wieki”
- Legnica miała bardzo bogate serce, czyli centrum miasta, które zostało rozebrane właściwie całkowicie.
- Autor: Grzegorz Fijałkowski.
- Źródło: Lilla Sadowska, Chcę zatrzymać starą Legnicę, lca.pl, 21 października 2011 r.
- Legnica miasto Szląskie 8 mil od Wrocławia, pamiętne jest dla każdego Polaka sławną kaplicą przy kościele S. Jana, gdzie ostatni spoczywają Piastowie.
- Źródło: Jerzy Samuel Bandtkie, Dzieje narodu polskiego, tom 2, wyd.W.B. Korna, Wrocław 1835, s. 267.
- Na wieży kościoła Panny Maryi w Lignicy stali oknem wązkiem rozpatrując się po okolicach, książę Henryk Pobożny, Mieczysław Opolski, Bolesław Morawski od poplątanej mowy Szepiółką zwany i Sulisław Jaksa brat krakowskiego wojewody, stali i patrzali niemi.
- Źródło: Józef Ignacy Kraszewski, Syn Jazdona, tom I, wyd. Gebethner i Wolff, Kraków 1880, s. 98.
- Nie powiedziałbym, że Legnica jest ciężkim miastem. Myślę, że ludzie są po prostu nieprzyzwyczajeni. Legnica to miasto, które nie przywykło do tego rodzaju imprez. Byliśmy przez wiele, wiele lat miastem dwunarodowym w związku z tym porządek musiał być. Dlatego nie powstawały miejsca, gdzie mogła się rozwijać tzw. wówczas „szemrana kultura”. Każdy przejaw jakiejś awangardy był traktowany jako coś złego. A przed braćmi ze związku Radzieckiego nie można było tego robić. Więc Legnica świeciła przykładem i imprezy odbywały się w domach. tzw. nasiadówy.
- Autor: Bartosz Juraszek.
- Źródło: Lilla Sadowska, Przed nami milion pierwszych razy, lca.pl, 5 maja 2011 r.
- W Przemankowie u łoża starego Jazdona, cudem się z Lignicy wydobywszy, siedział ksiądz Zula, opowiadając mu opłakane dzieje najazdu tatarskiego, gdy drzwi się otworzyły i – ktoś stanął w progu.
- Źródło: Józef Ignacy Kraszewski, Syn Jazdona, tom I, wyd. Gebethner i Wolff, Kraków 1880, s. 149.
