Krzysztof Stelmaszyk

Krzysztof Stelmaszyk (ur. 1959) – polski aktor. Mąż Agnieszki Glińskiej.

Aktor jest zawsze nienasycony – i ten, który gra małą rólkę w teatrze raz na dwa sezony, i ten, który gra dużo. Teraz panuje moda, zgodnie z którą aktorzy dystansują się wobec swego zawodu, podkreślając, że jest niepoważny. I rzeczywiście, poważny zawód to ma lekarz. Ale czy to ma oznaczać, że mam swój zawód traktować lekceważąco?
- Źródło: Małgorzata Piwowar, „Rzeczpospolita”, 13 lipca 2007

Jeśli tak powiedziałem, to przepraszam za takie sformułowanie, bo Trzeci Świat robi coraz lepsze filmy. Nie widziałem w ostatnim czasie dobrych polskich filmów, które mówiłyby coś istotnego o dzisiejszym człowieku, współczesności, sięgały odważnie po niewyeksploatowane środki, będące efektem artystycznych poszukiwań, a nie małpowaniem szablonów.
- Opis: na temat swojej wypowiedzi, że polskie kino jest na poziomie Trzeciego Świata.
- Źródło: Małgorzata Piwowar, Małpowanie szablonów, „Rzeczpospolita”, 13 lipca 2007

Od jakiegoś czasu nie mam w domu telewizora. Po dłuższym czasie, gdy trafiłem do miejsca, gdzie był włączony i przysłuchałem się, co różni ludzie mówią, uświadomiłem sobie, że to straszny bełkot. Szkoda czasu, lepiej poczytać książkę, pokochać się i robić tysiące innych rzeczy.
- Źródło: Jan Dziekan, Dwa wcielenia kobieciarza – rozmowa z Krzysztofem Stelmaszykiem, 2 kwietnia

Okazało się, że to nie dla mnie. Granie w obcym języku wydawało mi się nieprawdziwe, obce.
- Opis: o aktorstwie za granicą.
- Źródło: Małgorzata Piwowar, Małpowanie szablonów, „Rzeczpospolita”, 13 lipca 2007

Owszem, jestem aktorem popularnym, grywałem w wielu serialach, gram również w teatrze i filmach kinowych, ale sam siebie nie określam celebrytą. Wręcz przeciwnie, drażni mnie to i męczy. Daję z siebie tyle, ile wymaga przyzwoitość. Udzielam wywiadów, bo wiem, że to wchodzi w zakres promocji serialu, czy filmu fabularnego, ale nie pędzę. Zwłaszcza do porannych programów telewizyjnych. Wstać o 6 rano po to, żeby powiedzieć coś o pogodzie, kondycji piesków albo o przysmakach kulinarnych, to nie dla mnie.
- Źródło: Jan Dziekan, Dwa wcielenia kobieciarza – rozmowa z Krzysztofem Stelmaszykiem, 2 kwietnia

Sam się dziwię, że aż tak narzekam, bo nie jestem frustratem, który siedzi w kącie z ponurą miną. Przeciwnie. Jestem aktywny i lubię życie. Mam wielu przyjaciół, czuję się lubiany. Dorosłem jednak na tyle, by nie udawać, że coś mi się podoba, kiedy tak nie jest. To niezbędne dla zdrowia psychicznego.
- Źródło: Małgorzata Piwowar, Małpowanie szablonów, „Rzeczpospolita”, 13 lipca 2007

Teatr jednego aktora nigdy mnie nie interesował, to forma zastępcza. Dla mnie ważni są ludzie – partnerzy sceniczni, z którymi wspólnie kreuje się świat.
- Źródło: Małgorzata Piwowar, Małpowanie szablonów, „Rzeczpospolita”, 13 lipca 2007

(...) w brukowcach często przedstawia się wypaczony obraz. Celebryci zazwyczaj są na ich łamach określani jako niepoprawni podrywacze, bo to ciekawe.
- Źródło: Jan Dziekan, Dwa wcielenia kobieciarza – rozmowa z Krzysztofem Stelmaszykiem, 2 kwietnia

Zobacz też: