Knut Hamsun

Knut Hamsun (1859–1952) – norweski pisarz, noblista.

Knut Hamsun (1939)

• A czasami przyglądam się trawie. Możliwe, że trawa jednocześnie przygląda się mnie, kto to może wiedzieć?
  • Źródło: Pan. Z papierów porucznika Thomasa Glahna (norw. Pan), tłum. Czesław Kędzierski

• Był wojownikiem, wojownikiem dla ludzkości i prorokiem ewangelii sprawiedliwości dla wszystkich narodów.
  • Opis: po wiadomości o śmierci Hitlera.

Wiktoria

(norw. Victoria; tłum. Czesław Kędzierski)

• Miłość – to pierwsze słowo Boga, myśl pierwsza, jaka przemknęła mu przez mózg. Kiedy rzekł: – Niech się stanie Światło! – wtedy stała się Miłość. I wszystko, co stworzył, było doskonałe, i niczego już nie chciał przetwarzać.

• Miłość zmienia serce człowieka w grzybnię, w ogród bujny i bezwstydny, w którym plenią się grzyby tajemnicze i zuchwałe.

• Otworzyłem okno, tak jest, i śpiewałem za głośno. Czułem wspólnotę ze wszystkimi ludźmi. Zdarza się czasami, że traci się rozum.

• Zakwita nadzieja zachwytów bezgranicznych, oczy rozpalają się, pierś faluje. Potem unosi się z ziemi delikatna czerwień; jest to czerwień wstydu wszystkich tych nagich serc i noc staje się różowa.

O Knucie Hamsunie

• ńe będę żył, jak kato, ńi walczył, jak samson.
  głud, ktury rośńe we mńe, ćiska mną w gorączce.
  był człowiek, ktury ńe jadł, nazywał śę hamsun
  i zrobił na tym puźńej sławę i pieńądze.
  • Autor: Bruno Jasieński, Pieśń o głodzie (oryg. Pieśń o głodźe)
  • Źródło: Pieśń o głodźe w Wikiźródłach