Knut Hamsun

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Knut Hamsun (1939)

Knut Hamsun (1859–1952) – norweski pisarz.

  • A czasami przyglądam się trawie. Możliwe, że trawa jednocześnie przygląda się mnie, kto to może wiedzieć?
    • Źródło: Pan. Z papierów porucznika Thomasa Glahna (norw. Pan), tłum. Czesław Kędzierski
  • Był wojownikiem, wojownikiem dla ludzkości i prorokiem ewangelii sprawiedliwości dla wszystkich narodów.
    • Opis: po wiadomości o śmierci Hitlera.

Wiktoria[edytuj]

(norw. Victoria; tłum. Czesław Kędzierski)

  • Miłość – to pierwsze słowo Boga, myśl pierwsza, jaka przemknęła mu przez mózg. Kiedy rzekł: – Niech się stanie Światło! – wtedy stała się Miłość. I wszystko, co stworzył, było doskonałe, i niczego już nie chciał przetwarzać.
  • Miłość zmienia serce człowieka w grzybnię, w ogród bujny i bezwstydny, w którym plenią się grzyby tajemnicze i zuchwałe.
  • Otworzyłem okno, tak jest, i śpiewałem za głośno. Czułem wspólnotę ze wszystkimi ludźmi. Zdarza się czasami, że traci się rozum.
  • Zakwita nadzieja zachwytów bezgranicznych, oczy rozpalają się, pierś faluje. Potem unosi się z ziemi delikatna czerwień; jest to czerwień wstydu wszystkich tych nagich serc i noc staje się różowa.

O Knucie Hamsunie[edytuj]