Kazimierz IV Jagiellończyk

Kazimierz IV Jagiellończyk (1427–1492) – król Polski w latach 1447–1492 i wielki książę litewski w latach 1440–1492.

O Kazimierzu Jagiellończyku

Był wzrostu wysokiego strzelistego, długiej a suchej twarzy, łysy na głowie, mowy szczebietliwej, obyczajów prostych, myślistwem około zwierza i ptactwa wszelkiego nader się bawiący (…). Nie pyszny, trzeźwy, bo wina, piwa i miodu nie pijał; utratny, nie budowany, w łaźni się z winnikiem zawżdy chłostał; pracy, zimna, wiatru, dymu, upalenia słonecznego cierpliwy, a we wszystkim ojcu Jagiełłowi podobny; małżonkę swoją Elżbietę nad obyczaj miłował, ona także jego.
- Źródło: Kronika polska, litewska, żmodzka i wszystkiej Rusi Macieja Stryjkowskiego. Wydanie nowe będące dokładnym powtórzeniem wydania pierwotnego królewieckiego z roku 1582 (…).T.2. Warszawa 1846

Był zaś król Kazimierz wysokiego wzrostu; od przodu głowy do jej szczytu całkiem łysy; o twarzy podłużnej i chudej; mówił sepleniąc; od wczesnego dzieciństwa aż do starości życia zawsze myśliwy i ptasznik.
- Autor: M. Miechowita, Chronica Polonorum, Kraków 1986

Otwarcie grobu króla w dniu 19 maja 1973 roku pozwoliło na zbadanie zachowanego bardzo dobrze w szczątkach trumny szkieletu. Wyniki tych badań pozwalają przypuszczać, że Kazimierz Jagiellończyk był wysokim (wzrost w chwili zgonu około 179 cm), szczupłym, prawidłowo zbudowanym mężczyzną, o bardzo wąskiej twarzy, wydatnym nosie i dużych oczach, być może nieco skośnych.
- Autor: M. Bogucka, Kazimierz Jagiellończyk i jego czasy, Warszawa 1981

Polacy chcieli mieć za króla drugiego syna Jagiełły, Kazimierza, ale ten młodociany i genialny książę, który potem będzie największym królem Polski, drożył się i stawiał swoje warunki, które dyktował z Litwy, z Wilna.
- Autor: Stanisław Cat-Mackiewicz, Dom Radziwiłłów, Czytelnik, Warszawa 1990, s. 33.